'Wat zou ik enthousiast zijn als ik een selfie zou kunnen maken met Máxima'
Blog van Margje Fikse
Laatst werd mij tijdens een interview gevraagd – ja ja, elke interviewer wordt ook weleens geïnterviewd –naar mijn ultieme droom. Wie zou ik nog heel graag willen spreken? Ik moet dan altijd denken aan mijn meisjesdroom: de koningin! Beatrix welteverstaan, want zij was koningin toen ik meisje was.
Ik leef daarbij natuurlijk in de veronderstelling dat ze dan tegen mij dingen gaat zeggen die niemand nog van haar weet. Nederland krijgt echt wat nieuws te horen in dit intieme tweegesprek.
Bij haar aftreden verplaatste mijn droom zich even naar haar zoon – en inmiddels was ik ook wel zo ver dat ik me realiseerde dat je uit ‘deze mensen’ echt niks nieuws meer gaat trekken. Ze zijn gemediatraind tot op het bot. En als je überhaupt de kans krijgt om ze te spreken, moet je je vragen ook nog eens voorleggen aan de Rijksvoorlichtingsdienst…
Toch blijft mijn fascinatie voor het koningshuis – en ook wel voor mensen van adel in het algemeen – bestaan. En dat vind ik raar aan mezelf, want wie ik verder ook maar interview: ik ben niet zo snel onder de indruk van mijn gasten. En ja, ik weet dat ook de koning en zijn moeder gewoon naar de wc gaan. En ik heb genoeg republikeinen gesproken om te weten dat er heel wat valt af te dingen op de monarchie.
Maar toch, maar toch: wat zou ik enthousiast zijn als ik op Koningsdag een selfie zou kunnen maken met Máxima. Of als ik een handje zou krijgen van de koning.
Misschien moet ik toch maar eens werk gaan maken van mijn meisjesdroom: een interview met prinses Beatrix. En hoe dat ultieme interview een succes moet worden? Te paard! Voor een geslaagd gesprek is een gezamenlijke passie en absolute pre. En misschien roken we ervoor in de tuin van Drakensteyn nog stiekem een sigaretje na een officieel bezoek. Ongezond, maar wel zo gezellig.
Binnenkort op tv! (Ik ga het even aan haar voorstellen.)
Geschreven door
Margje Fikse - gastauteur
