'WK voetbal Qatar: Kun je met een gerust geweten kijken?'

Het is een klein land (minder dan drie miljoen inwoners) met heel veel geld en heel warm weer. Vanwege dat warme weer vindt het toernooi plaats in de winter.

Het weer is niet het enige kenmerk van het land: de verschillen tussen rijk en arm zijn enorm en de rechten van arbeiders zijn belabberd. Als we de verhalen mogen geloven – en daar is alle reden toe – zijn er bij de bouw van de voetbalstadions voor dit WK maar liefst 6500 mensen overleden. Een ongehoorde schande.

En dus werd en word je deze weken getrakteerd op debatten op allerlei niveaus: moet Nederland wel meedoen aan dit toernooi? Als Nederland meedoet, moeten er dan wel journalisten heen, om verslag te doen? Moet er een kabinetsdelegatie naar Qatar om Nederland toe te juichen, de mensenrechten te bespreken en ondertussen zaken te doen? Moeten gemeenten wel grote schermen plaatsen waarop de wedstrijden te volgen zijn als Nederland het goed doet? En de laatste vraag: kun je eigenlijk als voetballiefhebber thuis met een gerust geweten naar het toernooi kijken?

Veel van deze vragen zijn inmiddels beantwoord: ja, Nederland doet mee, er gaan journalisten heen (die hopelijk ook schrijven over wat er verder in het land aan de hand is) en er gaat zelfs een kabinetsdelegatie heen (tenzij de regeringspartijen ChristenUnie en D66 hun verzet daartegen kracht bijzetten door het kabinet ten val te brengen).

Grote vraag is: Wat doe jij? Wat doe ik? Als je niet van voetbal houdt, is dit een unieke kans om je morele superioriteit tentoon te spreiden en met de borst vooruit de hond uit te laten tijdens de wedstrijden van Oranje. Ik zou zeggen: grijp die kans. Ik ben jaloers op je. Hield ik maar niet van voetbal...

Ik vrees dat ik gewoon kijk als ik tijd heb. Ik houd van voetbal, maar belangrijker: Help ik iemand als ik niet kijk? Doe ik iemand schade als ik wel kijk? Ik denk dat ik niemand schaad door te kijken en ik denk dat ik niemand help door niet te kijken. Maar wrang is het aan alle kanten.