Column Lise | ‘Een knuffelkonijn als symbool van hoop’

Het heeft gesneeuwd, het is koud en de modderige straatjes zijn een open riool, want wc’s zijn hier niet. Kinderen lopen met hun blote voetjes op slippers door de smerigheid. Wereldwijd heb ik veel armoede gezien, maar dat dit in het Europa van 2024 mogelijk is, vind ik verbijsterend. 

Met z'n vijven in één kamer

Ik ben hier met Bogamila die hier opgroeide en nu studeert in de hoofdstad. Bijzonder, want meisjes gaan nauwelijks naar school. In de Romacultuur trouwen ze jong en krijgen ze al snel veel kinderen. We bezoeken haar nichtje Bojana. Ze is even oud als Bogamila en heeft al 4 kinderen. Haar jongste is onlangs geboren. Ze wonen in één kamer met in het midden een houtkachel. Die geeft warmte, maar zorgt ook voor een bedompte lucht. Aan het plafond hangt een mandje: de wieg. 

Een babybox

Bogamila brengt haar nichtje namens de partnerorganisatie van EO Metterdaad een babybox. Bojana wordt emotioneel als ze de rompertjes en warme kleertjes ziet. De melkpoeder, luiers en zelfs een kleine knuffel. Vol zorg legt ze de knuffel in het mandje.  Het ontroert me, dat zachte knuffelkonijntje. Het lijkt een symbool van hoop. Er is voor dit kleine mensje een andere toekomst mogelijk.