Column Susanne | ‘Schitterend en verwoestend tegelijk’
14 juni 2023 | Leestijd 3 min
Vanuit Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, rijd ik met chauffeur Reeves in een jeep door de stromende regen. “Het is drie uur rijden naar Mitongwe,” zegt Reeves. “Maar met deze regen duurt het vier uur.” Het regenseizoen loopt op zijn einde en de buien zijn hevig.
Cycloon Freddy heeft in delen van het land een spoor van vernieling achtergelaten, met doden en gewonden. Gelukkig zijn er bij het landbouwproject, dat gesteund wordt door EO Metterdaad, geen slachtoffers gevallen. Maar ook hier veroorzaakt de regen veel schade.
Stortregen onderweg
We rijden over een van de weinige verharde wegen van Malawi. Aan de zijkant zijn hele stukken weg afgebrokkeld. “Weggeslagen door het water,” legt Reeves uit. Bovendien zit de weg, zoals vaak in Afrika, vol met kuilen die Reeves met geconcentreerde blik probeert te vermijden. Door de stortregen is het zicht beperkt. We rijden door enorme plassen, met water dat zo hoog opspat dat we minutenlang niks zien. Ik doe een schietgebedje dat we geen tegenliggers tegenkomen.
We verlaten de verharde weg en vervolgen onze route over een zandweg, die is veranderd in een modderpoel. Reeves sjeest er sneller doorheen dan me lief is, maar ik zeg er niets van. We hebben haast want we willen voor het donker aankomen. Nog maar een schietgebedje.
Gouden gloed
Het weer klaart op. De laatste zonnestralen schijnen een gouden gloed over het oerwoud. Het contrast tussen de pracht en verwoestende kracht van de natuur raakt me. Voedsel verbouwen onder deze omstandigheden is een uitdaging, waardoor 3,4 miljoen (!) mensen in Malawi ondervoed zijn. De tragische gevolgen zie ik als ik op de landbouwvelden de verhalen van de boeren opteken.
Landbouwgrond weggespoeld
Ook hier zijn grote stukken grond weggeslagen door de regen: de vruchtbare aarde is weggevaagd. Alan, een moeder van twee jonge kinderen, laat me haar mislukte maïsoogst zien. “Het is óf te droog óf te nat,” zegt ze. “Dit jaar kunnen we geen maïs van ons land halen.” Ik vraag zachtjes: “Heb je dan wel eten voor je kinderen?” Ze laat haar schouders zakken en schudt nee.
Dit is een gebed zonder end, zou je kunnen denken. Maar er is hoop, dankzij een nieuwe landbouwmethode die tot wel 4x meer oogst oplevert. Het is hard nodig dat we meer mensen zoals Alan een levensveranderende landbouwtraining kunnen geven. Lees hier hoe de nieuwe landbouwmethode werkt en honger tegengaat.
Geschreven door
Susanne Jonker
