Susik (8): “In mijn hoofd hoor ik steeds het woord ‘oorlog’”
9 oktober 2023 | Leestijd 2 min
Negen lange maanden leefden Susik (8) en haar familie onder de continue oorlogsdreiging in Nagorno-Karabach. Haar tante Narine (27) vertelt: “We hebben uiteindelijk nog drie dagen in schuilkelders gezeten voor we besloten te vertrekken. Na een lange reis van twee dagen met een vrachtwagen kwamen we in Armenië aan.”
De familie woont op dit moment in het huis van Narine’s ouders. Hoewel ze een dak boven hun hoofd hebben, is daarmee ook alles gezegd. Susiks moeder Nubar zegt: “We kunnen hier niet lang blijven. Het huis heeft geen voorzieningen, de kinderen hebben geen warme kleren en zijn al dagen niet in bad geweest. ’s Nachts missen we dekens. En: er is weinig te eten.”
Hoge prijs
Oorlog vraagt een hoge prijs. Zeker ook aan kinderen. Susik is zichtbaar uit het lood door alles wat er is gebeurd. Ze luistert stilletjes maar aandachtig als volwassenen met elkaar praten. “In mijn hoofd hoor ik steeds het woord ‘oorlog’. En als ik mama hoor praten, weet ik dat het allemaal nog erger is dan ik dacht.”
Het meisje heeft alles achter moeten laten en ziet dat als een straf. “Ik begrijp niet waarom we gestraft worden door een oorlog. Ik mis mijn eigen spullen, mijn vriendinnetjes en de school.” Verdriet, vertwijfeling, onzekerheid en veel vragen strijden om voorrang in het bange meisjeshart.
Toekomst onzeker
Ondertussen denken Narine en Nubar na over de toekomst. “We moeten verwerken dat we alles kwijt zijn en we zijn op zoek naar een vaste woonplaats waar ook de kinderen naar school kunnen,” besluit Nubar.
Steun Armeense vluchtelingen als Susik en haar familie. Geef voor eten, drinken en onderdak!
