Bette Koenjer uit ‘Waar doen ze het van?’: ‘Wij klopten aan voor hulp, maar onze schulden waren niet hoog genoeg’

In 2019, als Bette hoogzwanger is van Liv, koopt de familie Koenjer hun huis in Limburg. Na de geboorte van hun dochtertje beginnen de eerste geldzorgen. “We hebben bij de gemeente aangeklopt, ik zei: ‘Luister, er staat niets op mijn rekening en ik heb nog maar voor een paar dagen voeding en luiers voor mijn kind’. Er werd gezegd dat ik over zes weken terug moest komen om een afspraak te maken.” Ze lenen geld voor hun boodschappen bij Robins ouders en weten het daarna weer te redden met hun eigen inkomsten.

Thuisblijfmoeder

Vanaf haar twaalfde heeft Bette regelmatig een moe been, maar een oorzaak wordt nooit gevonden. Op de eerste werkdag na haar zwangerschapsverlof speelt haar been weer op. Onderweg naar huis kan ze nauwelijks autorijden, doordat ze haar been niet kan optillen. “Toen ik thuiskwam, heb ik een week lang op bed gelegen. Mijn man tilde mij uit bed zodat ik in een emmer kon plassen, ik kon niet eens meer naar de badkamer lopen.” De pijn blijft met vlagen opzetten en Bette stapt de medische molen in, waar niemand een oorzaak kan vinden. Na de geboorte van zoon Ben trekt de pijn door naar haar handen. “Ik kon zijn babyflesjes bijna niet open krijgen. Toen ben ik bij een kliniek in Nijmegen terechtgekomen, waar werd geconstateerd dat ik reuma heb.”

Mijn reuma maakt werken lastig

De reuma maakt werken lastig, en daarnaast gaat er zóveel geld naar de kinderopvang voor Liv, dat Bette slechts honderd euro overhoudt van haar salaris. Voor Ben is er door de ellenlange wachtlijsten geen plek bij de opvang. Omdat het loon van Robin op dat moment toereikend is, besluiten ze dat Bette thuisblijfmoeder wordt.

Hulp vragen

Niet veel later raakt Robin zijn baan kwijt. Binnen een week kan hij ergens anders aan de slag, maar door een fout in de salarisadministratie laat zijn uitbetaling op zich wachten. In eerste instantie werkt hij via een uitzendbureau, maar dan krijgt hij een vaste baan aangeboden bij dezelfde organisatie. “Zijn salaris kwam vanaf toen per maand, in plaats van per week, dus we moesten er langer op wachten. Daar hadden wij geen buffer voor opgebouwd.”

De Koenjers besluiten het probleem voor te zijn, en bellen alvast naar de hypotheek om uit te leggen dat ze hun hypotheek over drie weken niet kunnen betalen. “Daar kregen wij te horen dat het leuk was dat we belden, maar dat ze niets voor ons konden betekenen zolang wij nog niet in het rood stonden. Bij de energiemaatschappij en de zorgverzekering zeiden ze precies hetzelfde. Je belt dus van tevoren dat je in de problemen gaat komen, maar je moet eerst schulden hebben voordat je hulp krijgt.”

Ze kloppen aan bij de gemeente, maar die geeft aan dat de enige schuldhulpverlening die zij kunnen bieden een prijskaartje van driehonderd euro heeft. Voor andere hulp komt de familie Koenjer niet in aanmerking, omdat hun schuld niet hoog genoeg is. Wat de gemeente wel doet, is een schuldhulpmaatje langs sturen. “Die man zei dat wij een lijstje van onze vaste lasten moesten maken, het geld dat overbleef was dan ons budget voor boodschappen en benzine. Zo ver was ik zelf ook al gekomen, dat had ik allang gedaan.”

Financiële pech

Een aantal financiële tegenvallers door de jaren heen maakte de situatie van Robin en Bette er niet eenvoudiger op. “Robin kreeg voor onze bruiloft veel geld terug na zijn belastingaangifte. Door een klein foutje moesten we het hele bedrag terugbetalen. Ook werd onze auto, die we net nieuw gekocht hadden, total loss gereden op een parkeerplaats.”

Bij ons thuis werd er vroeger niet gepraat over financiën

Voor zulke onvoorziene kosten had het stel geen potje, beiden zijn geen spaarders. “Bij ons thuis werd er vroeger niet gepraat over financiën. Ik heb vanaf mijn veertiende veel gewerkt, dus er kwam altijd genoeg geld binnen. Ik wist wel dat je kón sparen, maar besefte niet dat het nodig was, inmiddels weet ik dat gelukkig wel. Voor mijn man geldt hetzelfde. We hebben het altijd prima gered, maar toen er een kink in de kabel kwam, hadden we geen buffer. Het zou interessant zijn als hier op school een vak over gegeven zou worden, een beetje meer openheid over financiën lijkt mij goed.”

Kritiek op openheid van zaken

Hun eigen openheid kwam Robin en Bette op veel kritiek te staan na de eerste afleveringen van Waar doen ze het van. “Mensen denken dat wij gekke dingen doen met ons geld, maar wij gokken niet, we roken niet en kleding kopen we bij de kringloop of de Zeeman. Uitjes doen we sporadisch, eens in de drie maanden gaan we een keer naar de bioscoop.”

De oordelen die op internet rondvliegen verbazen Bette niet. “Mensen zien misschien een uur van ons leven op televisie, terwijl er honderd uur gefilmd is. Ze kennen lang niet het hele verhaal. Er kwamen ook veel opmerkingen over de rotzooi in huis. Er stond één kamer vol met spullen, omdat we ergens anders in huis aan het verbouwen waren. Ons huis werd een zwijnenstal genoemd, terwijl mensen die ons en onze situatie goed kennen weten dat dat helemaal niet het geval is. Ik denk dat we de ergste klap hebben gehad. Hopelijk kijken mensen verder dan wat ze op televisie zien.”

Schuldenvrij

Inmiddels gaat het de goede kant op met de financiën van Bette en Robin. “Ik werk sinds kort op woensdag en zaterdag. Robin is nu iedere woensdag vrij, dus de kinderen hoeven niet naar de opvang. Mijn salaris gebruiken we nu om schulden af te lossen.” Verder krijgt het gezin maatschappelijke hulp om grip te krijgen op hun budget en hebben ze hun belastingteruggave goed ingezet. “Over een maand of tien hopen we helemaal schuldenvrij te zijn.”

Foto: Willem Jan de Bruin Fotografie