Gezocht: ijdele ministers en een premier!

Wat betekent dit voor de leden van het toekomstige kabinet? Het ministerschap is normaal gesproken al een zeer zware baan. Je moet een visie hebben en die ook weten uit te voeren, je moet een ministerie besturen (met alle risico’s van dien), je moet een groot incasseringsvermogen hebben en last but not least: je moet je voorstellen door het parlement weten te loodsen.

Dat is normaal gesproken al ‘a hell of a job’. Lang niet iedere minister haalt de politieke eindstreep – en zeker niet ongeschonden.

Voor kandidaten van de ministersploeg, die binnenkort vermoedelijk gevormd gaat worden, geldt dat in verhevigde mate. Die komen terecht op ministeries waar, om het voorzichtig te zeggen, niet iedereen op ze zit te wachten. We zien de laatste tijd demonstraties en brieven van ietwat activistische ambtenaren die de koers van het zittende kabinet al te rechts vinden. Laat staan wat er gebeurt als er een echt rechts kabinet komt te zitten.

Komt nog eens bij dat er geen uitgebreid regeerakkoord komt. Ministers kunnen zich dus nauwelijks beroepen op gemaakte afspraken, want die zijn er niet. Elk voorstel dat je doet, zul je in beide Kamers, met voortdurend gevaar voor eigen politieke leven, moeten bevechten. Je hebt immers niet alleen de linkse oppositie onder leiding van Frans Timmermans van je af te houden, maar ook de middenpartijen onder leiding van Rob Jetten en Henri Bontenbal.

Normaal gesproken krijgen ministers en de premier een beetje steun van de ‘regeringspartijen’. Maar als PVV, VVD, NSC en BBB zichzelf al ‘regeringspartij’ gaan noemen, hoeven kabinetsleden vermoedelijk op weinig coulance van die partijen te rekenen. De omgangsvormen tussen de vier partijen zijn snoeihard.

Ga er maar aan staan: nauwelijks afspraken om je op te beroepen, een zeer onwelwillende bejegening van de linkse oppositie, geen warmte van de regeringspartijen en een politiek gezien buitengewoon hachelijk avontuur – wie weet hoelang dit goed gaat? Heel benieuwd of voorkomen kan worden dat dit een kabinet wordt vol iets te ijdele mensen, die aan het einde van hun carrière toch niets meer te verliezen hebben.

Voor de helderheid: ik ben niet tegen! Van mij mag het. Een beetje meer afstand tussen kabinet en Kamer lijkt me zinnig. Maar of het werkt, waag ik ernstig te betwijfelen.