‘Ik kan soms huilend naar het scherm kijken als ik een bijna lege kerk zie’

“Ik weet het nog goed. De eerste keer dat wij de dienst online moesten kijken, zei ik tegen mijn man: ‘Doe normaal. Ik ga niet met vier kinderen in het gelid op de bank zitten en naar een scherm kijken. Hier ga ik echt niet aan beginnen.’ Ik ben tot op de dag van vandaag dankbaar dat hij toen zei: ‘Maar we gaan het wel doen. We moeten hier structuur in vinden, want misschien duurt dit wel maanden.’

Als ik naar het afgelopen jaar kijk, zie ik hoeveel zegen erop rust dat we nu een ritme hebben gevonden. We maken elke zondag de diensten van onze eigen gemeente live mee. Dat geeft structuur en duidelijkheid; iets wat voor de kinderen fijn is.

We moeten hier structuur in vinden, want misschien duurt dit wel maanden.

Corona heeft mijn blik op de kerk veranderd. Het heeft me laten zien dat God doorgaat met Zijn werk en niet afhankelijk is van een gebouw. Als je erom bidt dat Hij in je huis is, dan waait de Heilige Geest door je woonkamer en is het kerk! Dat is toch fantastisch?”

Gloeiende kolen

In de afgelopen tijd mochten ze als gezin toch een paar keer naar de kerk. Daar waren ze erg blij mee. “Ik geloof dat de kerk de plek is waar je met andere gelovigen verbonden bent. Met elkaar verbonden zijn is belangrijk. Stel je voor: iedere gelovige zou een gloeiend kooltje zijn. Als je een paar gloeiende kooltjes bij elkaar legt, houden ze elkaar warm. Een gloeiend kooltje dat apart ligt, gaat uit. Het is een opdracht om de verbinding op te zoeken als dat kan. Uiteraard wel op een verantwoorde manier. Je moet wel je verstand blijven gebruiken en niet zomaar de regels aan je laars lappen.”

Het voelt als een cadeau als we naar de kerk mogen

In onze kerk zijn er elke dienst 30 plekken beschikbaar. Die worden zorgvuldig verdeeld per wijk en af en toe blijven er wat plekken over. Soms hebben we geluk en krijgen we bij de ‘open’ inschrijving een plekje. Het voelt als een cadeau als we dan naar de kerk mogen!”

Een lege kerk

“Ik kan soms huilend naar het scherm kijken als ik een bijna lege kerk zie. Ik vind dat zo verdrietig. Ik verlang er zo naar om weer in een volle kerk te zitten. Tegelijkertijd ben ik ook weleens bang dat het zou kunnen zijn dat er lege plekken zullen blijven. Zaten de kerken vol, maar waren ze misschien ‘nep’ gevuld? Zijn die lege plaatsen van de mensen die naar de kerk gingen, maar nooit een relatie met God hadden? Wellicht staat die bijna lege kerk wel voor een scheiding daarin. Die gedachte gaat me echt aan het hart. Het enige wat ik kan doen is bidden en af en toe eens wat mensen bellen of een appje sturen om te laten weten dat ik ze mis of aan ze denk. Gelukkig is God niet gebonden aan tijd of plaats!

Altijd bedenk ik me weer: Gods beloften houden stand.

Thuis kerk zijn is niet altijd makkelijk, maar het geeft ook kansen: de stuiterballen kunnen tijdens de collecte even hun energie kwijt op de trampoline, papa en mama genieten van een kopje koffie en ondertussen kan ik even de kleurpotloden slijpen voor onze jongste.”

‘Standvastig blijven is belangrijk, ook in het kerk zijn’

“En laat ik eerlijk zijn: De ene week gaat het heel goed, de andere week zit ik met mijn handen in het haar vanwege de chaos. Maar hoe lastig het kan zijn, volhouden is echt belangrijk. Ik moet altijd denken aan de vervolgde kerk; elke keer weer volhouden. En wat wij hebben is dan nog maar heel minuscuul, wij kunnen gewoon legaal onze kerkdienst op een scherm in de woonkamer kijken en hard meezingen. Standvastig blijven is belangrijk, ook in het kerk zijn.”

Het ABCD van het geloof

“Hoe je standvastig blijft? Doorgaan met doorgaan. Wel eens van het ABCD van het geloof gehoord? Ik heb ooit het boek God liefhebben met je verstand gelezen en herinner het me nog bijna elke dag. A: aanvaard je dag zoals die komt. B: bloei op de plek waar je bent gezet. C: concentreer je op Gods beloften en D: doorgaan met doorgaan. Doen wat je hand vindt om te doen. Het is echt een kapstok waar ik me aan vastklamp.  

Ik kan in deze periode soms heel erg belaagd worden door vlagen van twijfel en onzekerheid. Komt het ooit nog goed? Is God nog wel aan het werk? Raken niet alle mensen van het geloof af? Maar altijd bedenk ik me weer: Gods beloften houden stand. Gelukkig hangt het niet allemaal van ons en van ons gevoel af.”

Lees ook: Annelies’ vader overlijdt door corona: ‘Ik mis die arm om me heen’