Anita Witzier: 'De dood is het enige dat ons allemaal te wachten staat'

In haar jonge jaren kluste ze bij op de begraafplaats. Ze schilderde er paaltjes. “Ik begrijp niet dat praten over de dood zo'n taboe is in Nederland. Het is het enige dat ons allemaal te wachten staat."

Aan een mooie uitvaart hecht ze veel belang. Bij haar moeder draaide de begrafenis alleen om de kerk; de dominee noemde haar moeders naam zelfs niet. Het maakte Anita kwaad. De uitvaart van haar vader organiseerde ze daarom zelf, in zijn geest en zoals zij het troostrijk vond. Met een paardenkoets en zijn favoriete hapjes in zijn stamcafé.

Tot haar grote geluk was ze er beide keren bij, op de momenten dat haar ouders overleden. Hoe verdrietig ook, die momenten horen bij de mooiste van haar leven.