Annelies’ vader overlijdt door corona: ‘Ik mis die arm om me heen’
Het is Nationale Bezinningsdag. Voor wie steek jij een kaarsje aan?
Een dierbare verliezen door corona. Het overkwam Annelies van Ommen. Ondanks alle beperkingen, kon ze toch afscheid van haar vader nemen. Maar nu er geen bezoek mag komen om haar te troosten, valt de stilte haar soms zwaar. ‘Ik mis die arm om me heen.’
Annelies (45) verloor eind maart haar vader Jaap van Olst binnen enkele dagen door corona. Vijf jaar eerder overleed haar moeder Geertje heel plotseling als gevolg van een hersenbloeding. Dat verlies had voor haar vader grote gevolgen, zo vertelt Annelies.
Zoekende
"Papa wist niet hoe hij moest rouwen en sloeg op de vlucht. Hij verkocht de meubelzaak, die hij en mama 41 jaar hadden gerund. Hij hertrouwde, verhuisde naar Zeeland en veranderde. We zagen hem bijna niet meer", zegt Annelies.
Papa wist niet hoe hij moest rouwen
Maar het huwelijk hield geen stand. Na twee jaar verhuisde Jaap terug naar Oldebroek. Na een lastige tijd, waarin hij erg zoekende was en een van zijn zoons een auto-ongeluk ternauwernood overleefde, voelde Jaap zich half februari van dit jaar eindelijk weer iets beter.
Opruimen
"Hij had de hele winter gekwakkeld vanwege infecties aan zijn longen. Hij hoestte veel en intens, maar dankzij zware medicijnen was hij nu niet meer zo benauwd", vertelt Annelies.
Ook mentaal voelde Jaap zich beter. "Hij ruimde dingen op in zijn leven die niet goed waren. Hij had de scheiding een plekje gegeven en zaken uitgepraat met zijn zoons. Hij ging koken en bakken, kreeg nieuwe vrienden waarmee hij Bijbelteksten deelde en begon weer met zingen, wat hij zo graag deed. Ook genoot hij van het samen zijn met familie."
Hij lag al in het ziekenhuis, aan het zuurstof
En toen brak de coronacrisis uit. Het was half maart. Rutte had zijn eerste persconferentie gegeven. Rond die tijd voelde Jaap zich wat rillerig en verkouden. "Omdat we op een uur rijden van elkaar wonen, hadden we elke dag contact. Toen we op zondag videobelden, zag ik hoe ziek hij was. Ik zei dat hij de dokter moest bellen, maar dat deed hij niet."
Uiteindelijk deed Annelies dat op dinsdag zelf, toen ze hem die dag na vele angstige pogingen eindelijk aan de telefoon kreeg. "Hij was in de war en klonk vreselijk benauwd. Een paar uur later belde papa. Hij lag al in het ziekenhuis, aan het zuurstof."
Dit is een artikel van Ik mis je. Lees hier het hele verhaal.
Vandaag, op de Nationale Bezinningsdag, staan we stil bij iedereen die te maken heeft met verlies door corona. Voor wie steek jij een kaarsje aan?
