Bart Chabot in 'De Kist': 'Er zijn geen gasten bij mijn uitvaart'

Met hen bouwt hij een hechte, jarenlange vriendschap op. Deze vrienden geloven zo sterk in hem dat Bart zijn eigenwaarde terugkrijgt en zijn eigen talent ontdekt. "Het waren vriendschappen voor het leven. Helaas zijn ze alle drie inmiddels overleden. Ik rouw eigenlijk niet om hen. Rouwen is niet productief, dat doe ik mezelf niet aan. Ik houd mijn vrienden bij me. Ik kan ze gewoon horen praten, ze zijn niet weg."

Geen uitvaart

Bij zijn afscheid wil Bart geen gasten hebben. "Ik laat ook niet weten dat ik weg ben, ik hoef geen uitvaart. Ik ben in mijn eentje gekomen, daar was ook niemand bij. Dus mijn vertrek hoeft ook geen groot ding te zijn."

Concreet

Bart heeft zijn hele leven rekening gehouden met de dood. "De dood is vanaf het begin een onderdeel van je leven. Als je meegaat in die gedachte dan krijg je ruim de tijd om te wennen aan het idee. Ik heb de dood heel concreet gemaakt, heb er zelfs een persoon van gemaakt. Ik voer ook gesprekken met de dood en spreek er vaak over in mijn gedichten. Vier jaar geleden lag ik in het ziekenhuis met een bloedvergiftiging. Het was goed mis. Toen dacht ik: het is nu één voor twaalf. Misschien ga ik nu sterven. Toen zei ik tegen mezelf: als ik dit overleef dan moet ik echt nog een paar dingen doen die ik allang had moeten doen."

Liefde

Degene die hem heeft ‘gered’ zoals Bart het noemt, is zijn vrouw. Met haar krijgt hij vier kinderen, wat hij ‘het grootste kunstwerk in zijn leven’ noemt. Mede door zijn gezin weet Bart wat het belangrijkste in het leven is. "Het draait niet om succes, en al helemaal niet om geld. Het ultieme geluk zit in de liefde."