Column Corien: Nagelhoesjes

Het beest was nog niet aangekomen of hij zette zijn klauwen in onze gloednieuwe banken. We riepen ‘NEE!’, we wezen onze nieuwe huisgenote op de krabpalen die daar speciaal voor haar lelijk stonden te wezen, we bespoten de banken met een spray die ze zó vies zou vinden dat ze niet eens in de buurt van de bank zou komen, en twee keer hebben we een poging gedaan om haar vlijmscherpe nageltjes te knippen, maar het is onvoorstelbaar hoe een kitten tekeer kan gaan en hoezeer hij zijn liefhebbende verzorgers kan verwonden, zelfs als hij stevig in een handdoek gewikkeld is. En het probleem is dat de nageltjes ook razendsnel weer aangroeien.

“Kunnen we zijn nagels er niet afhalen?” suggereerde ik. “Dat doen ze in Amerika. Onder narcose natuurlijk.” Mijn zoon was diep verontwaardigd. “Dat is dierenmishandeling, mam. Dat zou net zoiets zijn als dat ik jouw knokkels zou amputeren. Dat zou je ook niet willen. Dan kun je niet meer typen.”

“Ik kan best typen met mijn knokkels,” wierp ik tegen, maar er kwam niets van in.
“En nagelhoesjes dan?”
“Nee, mam. Dat is alleen voor binnenkatten. En trouwens, dat is zielig. Dan kan hij zich niet verdedigen. En hij kan ook niet meer in bomen klimmen.”

De kitten van toen is inmiddels een kat van negen jaar, die overigens niet meer Delilah maar Samson heet. De dierenarts had een vergissing gemaakt bij de vaststelling van het geslacht, waar we pas achter kwamen toen we haar na een half jaar pilgebruik wilden laten steriliseren. Maar voor het resultaat maakt het niet uit of het een poes of een kater is: onze mooie banken zijn compleet verruïneerd. In een van de zittingen zit een flink gat.

• Lees ook: De kerk is (ook) een gebouw

Gelukkig heb ik van mijn moeder sokken leren stoppen. Ik bestelde garen in min of meer de kleur van de bank, en stopte het gat. Het zag er niet uit. En zodra we op de bank gingen zitten, scheurde het uit. Het gat werd nog groter. Er ligt nu een dekentje overheen.

Hoe oud kunnen katten eigenlijk worden? Ik vraag dit voor een vriend.