Column Elbert Smelt: 'Liefde is geen bank­re­ke­ning'

“Al een beetje van de schrik bekomen?” vraag ik haar. Mijn moeder is vanavond het levende bewijs dat je geliefde je letterlijk aan het hart kan gaan. De hoge bloeddruk en pijnlijke linkerarm waren reden om naar het ziekenhuis te moeten. Niet voor niets zeggen ze in het Engels falling in love. Maar dat al die romantiek en een prachtige trouwerij tot jarenlange mantelzorg kunnen leiden, hadden mijn ouders ook niet verwacht.

Ze leerden elkaar een kleine vijftig jaar geleden kennen op een camping in Woudenberg. Daar deden ze allebei evangelisatiewerk.

“Als eerste cadeau kreeg ik de ziekte van Pfeiffer van je”, schampert ze tegen pa. “Misschien had ik het toen al kunnen weten…”

Terwijl we wachten op bloeduitslagen mijmeren ze er wat op los, die twee. En ik zit erbij. De P (van Parkinson, zoals ze de ziekte van mijn vader zijn gaan noemen) trekt een wissel op hun leven en relatie. Op elke mobiliteitsslag die mijn vader door zijn ziekte verliest, volgt een aanpassingsstrijd. De meeste mensen hebben het over hoe pijnlijk en zwaar het voor mijn vader is. Maar nu ligt mijn moeder hier.

“Moet je niet gewoon een weekje op vakantie, ma?” opper ik. “We logeren allemaal een dag bij pa thuis.” Ik stuit op de mantelzorger in haar, die als enige goed weet hoe, wat en wanneer met pa. Ze kan eigenlijk niet meer, maar zich losmaken van hem lukt ook niet.  Het idee dat ze in goede handen is en geen hartinfarct heeft, lucht haar op. Maar hoe kun je ontstressen als je 24 uur per dag voor je geliefde moet zorgen?

“Bij datingprogramma’s hebben ze het over ‘investeren in elkaar’, maar liefde is geen bankrekening”, zegt mijn moeder wanneer we huiswaarts mogen gaan. “Maar ik had nooit kunnen bevroeden dat mijn leven zo rijk zou zijn. En dat nog wel met die maffe theologiestudent van de camping.”

Elbert Smelt is EO-presentator, 'Visie'-columnist en zanger.