Daan over zijn mannenkring: 'Wat hier besproken wordt blijft tussen ons'

Onze kerk kent sinds dit seizoen 'triades'. Een triade is een groepje van drie tot vijf seksegenoten met wie je regelmatig samenkomt om je leven en je geloof te delen.

Ik kreeg spontaan jeuk bij de lancering van dit idee. Ik zag het al voor me: ik als sceptische kerel in een soft clubje met zijige mannen die er - naar alle waarschijnlijkheid - door hun vrouwen naar toe zijn gestuurd. Okay, wat kort door de bocht, maar wel mijn eerste gedachte.

Veel vrouwen uit onze gemeente vormden snel een triade. Deels omdat ze volgens mij lijden aan fear of missing out, maar ook omdat vrouwen nu eenmaal graag in allerlei settings praten over van alles en nog wat. Voor veel mannen ligt dat anders. Een triade is niet hun natuurlijke habitat. Weinig mannen starten met enthousiasme zo'n minikring met seksegenoten.

Druk

Maar ja, de druk van mijn echtgenote bleek toch te groot. ‘Heb je al een triade? Het zou echt goed voor je zijn! Zal ik in de gemeente-app vragen of er mannen zijn die met jou samen willen?’

NEE, DAT NOOIT!

Als zelfs mijn eigen vrouw een groepje voor mij regelt, dan ben ik echt de grootste loser! Net alsof je vrouw als moeder op het schoolplein een speelafspraakje voor je maakt. Dus ik besloot snel zelf het initiatief te nemen en zocht twee kerels uit de gemeente. Ook zij waren bezweken onder de druk van hun vrouwen en hapten gelijk toe.

Ook deze kerels waren bezweken onder de druk van hun vrouwen

We zijn nu een aantal keer samen geweest en ik moet zeggen: het valt best mee. Ik krijg er toch veel minder jeuk van dan ik dacht. Zonder agenda, gespreksvragen of een bijbelstudieboekje komen we samen met een bakkie, biertje en borrelhapjes. De drie B's die het voor mannen draaglijk maken om bij elkaar te komen.

Alle drie hebben we een gemeenschappelijke deler: alle drie hebben we 'toevallig' een daadkrachtige vrouw. Echtgenotes die ons graag een beetje de 'goede' kant op pushen. Eega's die hun eigen positieve kijk op deze triades projecteren op ons mannen. Toevallig?

Hebben wij toevallig alle drie zo'n vrouw of hebben veel vrouwen deze ‘bemoeizucht’? Vinden veel vrouwen het fijn dat hun wederhelft meedoet aan iets dat in hún ogen goed voor hem zal zijn? Kijken veel vrouwen naar hun wederhelften met hun vrouwelijke bril en zien ze daardoor de man met zijn behoeftes niet meer?

Naast de overeenkomst tussen onze vrouwen hebben we overigens ontdekt dat er nóg een overeenkomst is: onze vrouwen hebben alle drie geprobeerd om ons na afloop uit te horen. ‘Hoe was het? Waar hebben jullie over gepraat? Je hebt toch wel dit of dat gezegd?’

Afspraak

Omdat we onze vrouwen maar al te goed kennen, hebben we tijdens het nuttigen van de drie B's één belangrijke afspraak gemaakt: wat hier besproken wordt blijft tussen ons.  Onze mannendingen houden we voor onszelf. Voor je het weet bespreken onze echtgenotes de inhoud van onze drie-B’s-groep in hun vrouwenclubje. Gaan ze zich bemoeien met de inhoud van onze meetings en moeten we straks bakkie, bier en borrelhapjes inruilen voor muntthee met muesli-koekjes.

Wij hebben liever onze drie B's dan hun twee M's.

Lees ook: 'Gun ons mannen wat eigenwaarde'