Columnist Martine heeft last van brainfog: ‘Ik dacht dat lijstjes me zouden redden, maar niets is minder waar’

Oké, ik beken.
Ik lijd aan brainfog. Gezien mijn leeftijd ga ik ervan uit dat het tijdelijke is, maar tjonge, het is wel een dingetje.

Ik realiseer me nu pas dat ik vroeger best een goed geheugen had.
Als mensen mij dingen vertelden, dan toverde ik dat op de juiste momenten moeiteloos weer tevoorschijn. Voor mijn werk had ik amper een planning nodig, omdat ik vanbinnen een soort wekkertje had dat afging als ik in actie moest komen.
Kaartjes sturen aan jarigen, appjes beantwoorden, mails wegwerken? Geen probleem, ik heb het allemaal intern op orde.

Ik realiseer me nu pas dat ik vroeger best een goed geheugen had.

Of eigenlijk: ik had het allemaal intern op orde. Want er is een nieuwe werkelijkheid.
Ik vergeet alles. Deze column had ook minimaal een week eerder ingeleverd moeten zijn.
Het is alsof alles vertraagd binnenkomt en nergens landt, waardoor ik niet doorheb dat ik iets moet doen. Best vervelend, maar dat ik dit vooral aan de overgang kan wijten geeft me rust. Het is van tijdelijke aard.
En er is hoop.

Lijstjes. Mijn redding.

Lijstjes als reddingboei

Het klinkt gemakkelijk, maar vergis je niet. Een goed lijstje maak je niet zomaar.
Je moet er natuurlijk de goede dingen op zetten, krachtig en helder geformuleerd.

Verder is het een kunst om een lijstje logistiek goed samen te stellen. Een boodschappenlijstje aan de hand van de indeling van de winkel bijvoorbeeld.  Of een lijstje in chronologische volgorde van de dingen die als eerste moeten gebeuren.

Ik zet er ook altijd dingen op die ik stiekem al gedaan heb. Dat weet toch niemand en zo pep ik mezelf een beetje op. Niks fijner dan jezelf meteen een krulletje kunnen geven. Het doet me denken aan de stickers onder aan je dictee vroeger. Te heerlijk, toch?

Tekst gaat hieronder verder.

• Martine: Het geld van ome Jan

  Klik hier

Tot zover de theorie achter de lijstjes. Klinkt leuk toch? Vind ik ook. Het werkt alleen niet!!!!!

Ik schrijf inmiddels alles op. Ik heb meerdere lijstjesblokken, omdat ik ze zo leuk vind, maar regelmatig ben ik vergeten waar ze liggen. Dan schrijf ik maar iets op een ander lijstje, alleen ligt dat natuurlijk weer op een andere plek. En dan moet ik van vijf lijstjes weer één lijstje maken, mits ik ze allemaal nog kan vinden.

En uiteraard sta ik geregeld met het verkeerde lijstje bij de winkel, als ik er überhaupt al aan heb gedacht om het lijstje mee te nemen.
Loop ik door de Hema met het lijstje van de rekeningen die nog betaald moeten worden.
Of ik kom met mijn logistiek opgebouwde boodschappenlijstje voor de Albert Heijn toch ineens bij de Lidl terecht, omdat de koffie daar in de aanbieding was – en dan moet ik alsnog de hele winkel door, want mijn indeling klopt natuurlijk niet meer.

Uiteraard sta ik geregeld met het verkeerde lijstje bij de winkel.

Tijd voor een nieuw plan

Oké, ik kan dit. Ik ga gewoon een andere aanpak bedenken.

Misschien wat minder lijstjesblokken kopen. Of dingen in mijn telefoon zetten. Alleen vind ik lijstjes zo leuk.
Of misschien moet ik een nieuwe tas hebben. Met een apart vakje voor mijn lijstjes, zodat ik ze gemakkelijker terug kan vinden.
Sowieso vind ik wel dat ik een nieuwe tas nodig heb, dat is altijd een goed idee.

Ik maak even een lijstje maken met alle oplossingen en ideeën, zodat ik weer overzicht heb. En dan zet ik meteen een krulletje door die tas, want die heb ik natuurlijk al besteld.