Hoe een virus ons aan het wankelen brengt (en wat Openbaring daarover zegt)
27 maart 2020 · 07:30
Update: 15 november 2024 · 13:09
Net voor de coronacrisis gaf Jean-Jacques lezingen over in het laatste Bijbelboek: de Openbaring van Johannes: het boek waarin de grote Apocalyps wordt beschreven. Maar wat vertelt dat boek ons eigenlijk?
Het zijn ‘apocalyptische toestanden’, hoor je over het coronavirus zeggen. Dat woord komt uit de Openbaring (in het Grieks: ‘Apocalyps’) van Johannes. Toevallig hield ik daar juist een bijbelstudie van drie avonden over, die voortijdig werd afgebroken.
Een fascinerend boek, deze finale van de Bijbel. Het is als een opera, een oratorium dat zich in een golvende beweging van de hemel naar de aarde en weer terug afspeelt. Bomen en sterren, mensen en monsters, alles doet mee. Als ik mijn oor ertegenaan leg, kan ik het boek bijna horen ademen. Openbaring is één kosmische liturgie, compleet met eeuwigdurende lofprijzing, engelen in alle soorten en maten, rokende puinhopen en veel wierook (sorry, protestanten).
Nachtmerries na mijn lezing
Ik liet tijdens mijn lezing een parade van beelden uit Openbaring zien. Sommige aanwezigen kregen daarna nachtmerries. Want daar kwamen de vier dreigende ruiters aan galopperen, flitsend snel als het zich verspreidende coronavirus. Toen verscheen een zevenkoppige draak (de satan) die het wanstaltige beest uit de zee en het beest uit de aarde oproept. Een onheilige drie-eenheid. Het getal van het beest uit de aarde is 666, een cijfer waarover minstens 666 artikelen zijn geschreven. Toen werden we echter onderbroken door een ander monster: het coronavirus.
Openbaring is een bemoediging voor christenen die vervolgd werden door de Romeinse keizer en elk moment de klop op de deur konden horen van soldaten die hen kwamen halen. Ook het coronavirus, tot nog toe even mysterieus als het getal 666, kan zomaar ons huis binnenkomen. Al duizenden doden zijn er gevallen, landen sluiten hun grenzen en ook ons land en onze economie komt knarsend tot stilstand.
Stilstaan bij de wraak van het Lam
Openbaring is geschreven in droomtaal. Net als bij onze dromen gaat het niet om de vorm van de monsters en engelen, maar om wat ze oproepen. Dat kan een waarheid ontsluieren (apocalyptein) waarvan we ons niet bewust waren.
Wat is de waarheid van Openbaring? Dat niet wij, maar God het hart van de schepping is. De macht van de wrede keizer moet het afleggen tegen ‘de wraak van het Lam’. Een prachtige paradoxale uitspraak, want hoe neemt een lam eigenlijk wraak? En wat is dan de waarheid voor ons, vandaag? Dat de zelfgenoegzame gedachte dat wij alle macht over het bestaan zouden hebben, een illusie is. Eén virus brengt ons al aan het wankelen.
Zonder dat we wisten dat het de laatste avond van de Bijbelstudie zou zijn, gingen we naar huis met de opdracht om af en toe stil te staan bij die merkwaardige uitspraak: ‘de wraak van het Lam’.
Momenteel hebben de meesten daar toch meer tijd voor….
Foto boven: Erik Mclean op Unsplash
Meest gelezen
- Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
Elbert over alle kinderprogramma's die zijn gezin kijkt
Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
- Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
‘Een van m’n zussen riep: ‘Jezus, red onze broertjes!’’
Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
- Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
'Het graf van Rachel': 6 mei om 22.20 uur bij de EO op NPO 2.
Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
Lees ook
- Moeder en dochter onder één dak: 'Als ik aan het werk ben, vouwt mijn moeder de was op'
Hoe is het om samen met je moeder te wonen?
Moeder en dochter onder één dak: 'Als ik aan het werk ben, vouwt mijn moeder de was op'
- Het weekend van Anne-Mar Zwart
Presentatrice Anne-Mar Zwart over haar weekend
Het weekend van Anne-Mar Zwart
- Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’
Hoe is het om samen met je moeder te wonen?
Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’