De Bijbel Open | Jurjen ten Brinke: De uitnodiging van de Dorstlesser

In gedachten zie ik Hem staan. Overleveringen vertellen dat er een grote zilveren schaal werd vastgehouden waarop gevulde waterkannen werden uitgestort, zodat het water álle kanten uitspatte. En het is bijna nog wonderlijker om te lezen wat Jezus vervolgens zegt: “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft.” Kun je deze belofte geloven? Zou je het ooit van jezelf durven zeggen? Ik niet, als dit niet voorzegd was in de Bijbel. Het zijn grote woorden die vervuld worden als we ons laven aan de bron van het levende water zelf: Jezus.

Jezus spreekt hier al, vóór zijn kruisiging, over de komst van de heilige Geest. De Geest was er nog niet, omdat Jezus er zelf nog was, maar de uitstorting van de Geest zou werkelijk gaan plaatsvinden. En op deze eerste pinksterdag wéten we dat het is gebeurd en vieren we dat ook. De beloofde Geest ís uitgestort en als leerlingen van Jezus mogen we ons daarnaar uitstrekken én erin wandelen: geloven dat het ons ten deel is gevallen.

De beloofde Geest ís uitgestort en als leerlingen van Jezus mogen we ons daarnaar uitstrekken én erin wandelen

Tegelijk bleek ook toen al hoe het spreken over de heilige Geest en dat wat het aan vrucht oplevert, voor discussie zorgt. Je mag léven brengen door (geestelijke) dorst van mensen te lessen, maar kan dat echt? Is dit geen grootspraak?

Ook vandaag de dag zijn we soms kritisch. Als ik naar mezelf kijk, is dat het gevolg van grote beloften, profetieën en verwachtingen die vervolgens niet waargemaakt werden. God werd voor het karretje van de kerk of de individuele gelovige gespannen, en van de vrucht van de Geest (zoals geduld, vriendelijkheid, liefde, vrede) was maar weinig zichtbaar. Op die momenten word ik kritisch, omdat je een leerling van Jezus herkent aan die vrucht.

Toch is het belangrijk om de belofte die Jezus zelf deed te omarmen en het niet te snel los te laten. Vandaag ga ik op de knieën en vraag ik mijn Heer en God om het te dóén: dat mijn leven een getuigenis zal zijn van wat Hij in mij deed. Ik verlang ernaar dat mijn leven een getuigenis is van wie Jezus Christus is; dat het is als een rivier van levend, helder stromend water.

God werd voor het karretje van de kerk of de individuele gelovige gespannen

Eerlijk? Ik kan niet wachten om het resultaat te zien. Laten we daarbij beseffen dat die uitstorting van de Geest in de levens van Jezus’ leerlingen tot een immens grote wereldwijde zegen heeft geleid.