'De griepprik? Dit moet een vergissing zijn"

Wat krijgen we nou? Ik ben hier veel te jong voor! Ik loop hard, ik ga naar de sportschool. Kinderen van de scholen die ik bezoek, schatten me op een jaar of veertig. Dit moet een vergissing van de huisarts zijn. Anderzijds: het is gratis, en je moet een gegeven paard nooit in de bek kijken. Ik maak een afspraak en zet hem in mijn agenda.

Op de afgesproken datum fiets ik naar de huisarts. Van alle kanten komen oude mensen aan wandelen. Ze hebben allemaal dezelfde brief in de hand. Een brief? Ik heb geen brief. “Heb je een brief nodig?” vraag ik aan de hoogbejaarde dame achter mij.

Ze knikt. “Je afspraakkaart.”
“O”, zeg ik, en ik stap snel uit de rij. “Die heb ik thuis laten liggen.”
De mensen in de rij glimlachen meelevend. Geheugenproblemen. Weten ze alles van, natuurlijk.

Ik fiets naar huis, zo hard ik kan, en zoek tussen de stapels muziekboeken op de piano, ik trek lades open en kijk tussen de belastingpapieren. Niks. En inmiddels ben ik te laat voor mijn afspraak.

Ik googel: “griepvaccinatieoproep kwijt”. Gelukkig, dit is een vaker voorkomend probleem. Ik kan een nieuwe afspraak maken. Dat kost dan wel twintig euro, je moet je vaccinatie zelf ophalen bij de apotheek, en een afspraak maken met de assistente van de huisarts. Laat maar zitten, denk ik. Laat ik dit als een waarschuwing beschouwen. Ik ben een dagje ouder, anders zou ik wel weten waar ik die oproepkaart gelaten had, dus volgend jaar moet ik die vaccinatie echt halen.

Dick komt thuis. “Hoezo, brief kwijt?” zegt hij. “Je hebt gewoon een mail gehad. Ik heb hem ook gekregen. Kijk, hier is-ie. Zal ik hem voor je uitprinten?”

“Jij hebt hem ook gehad?” antwoord ik. “Dan kunnen we samen.”
Dick schudt zijn hoofd. “Ik ga niet. Ik ben nog veel te jong.”

Een uur te laat arriveer ik bij de huisarts. “Sorry,” zeg ik, “ik was de brief kwijt.”
“Ach, die had je helemaal niet nodig”, reageert de assistente. “Daar ben je toch niet voor terug gegaan?”