'De komende tien jaar hoeft u niet meer terug te komen'
26 augustus 2022 · 09:37
Update: 21 november 2024 · 07:39
“Wilt u sinaasappel- of citroensmaak? Citroen is wat frisser.” “Doe dan maar citroen”, zucht ik.
Twee liter laxeermiddel moet ik drinken, voordat ik mijn darmonderzoek kan ondergaan. De darmen moeten schoon zijn. Onderzoek doen in een dikke darm die niet geheel gereinigd is, is als rijden in de mist, zie ik op internet. Je hebt weinig zicht.
Nu is dit niet mijn eerste colonoscopie. Ik heb een darmonderzoek gehad in Jakarta, wat een onvergetelijke ervaring was. Niet het minst vanwege de mooie set kleurenfoto’s van de binnenkant van mijn darmen die ik na afloop meekreeg.
Ik weet nog dat ik toen mijn laxeermiddel heb opgelost in één glas water, in plaats van in de voorgeschreven anderhalve liter. Het was alsof je stroop dronk, maar het werkte prima. Zoiets durf ik in Nederland niet te doen, dus ik mix mijn laxeermiddel met anderhalve liter water en drink het ene smerige glas na het andere. Het wordt het begin van een lange, slapeloze nacht waarin ik om drie uur maar opsta om mijn laatste liter te drinken. Het voordeel van zo moe zijn, is dat ik me totaal geen zorgen meer maak om het onderzoek. Ik kijk er zelfs naar uit. Een roesje. Heerlijk om even te kunnen slapen.
“Wat voor werk doet u?” vraagt een van de verpleegkundigen die mij de onderzoekskamer binnenrijdt. Een lieve poging om mij af te leiden.
“Ik ben kinderboekenschrijver”, zeg ik.
“Ah, interessant. Dat hoor je niet vaak. Hoe heet u, zei u?”
“Corien Oranje.”
“Nooit van gehoord. Ik ga met mijn kinderen naar de bibliotheek. Maar de namen van schrijvers, daar let je niet op hè. Je kent alleen de bekende.”
De dokter komt binnen. “Wil je meekijken?” vraagt ze.
“Hoeft niet hoor”, zeg ik. “Doe mij maar een roesje.”
“Prima”, antwoordt de dokter, en ze dient me met vaardige hand spuiten met pijnstillers en kalmeringsmiddel toe via het infuusnaaldje in mijn arm. “Maar je blijft wel wakker.”
Ze heeft gelijk. Ik word merkwaardig kalm, maar ik kan gewoon meekijken. “Waar zitten die poliepen nou?” vraag ik geïnteresseerd.
“Die zijn er niet. Het ziet er prachtig uit, hierbinnen. De komende tien jaar hoeft u niet meer terug te komen.”
Meest gelezen
- Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
Elbert over alle kinderprogramma's die zijn gezin kijkt
Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
- Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
‘Een van m’n zussen riep: ‘Jezus, red onze broertjes!’’
Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
- Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
'Het graf van Rachel': 6 mei om 22.20 uur bij de EO op NPO 2.
Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
Lees ook
- Moeder en dochter onder één dak: 'Als ik aan het werk ben, vouwt mijn moeder de was op'
Hoe is het om samen met je moeder te wonen?
Moeder en dochter onder één dak: 'Als ik aan het werk ben, vouwt mijn moeder de was op'
- Het weekend van Anne-Mar Zwart
Presentatrice Anne-Mar Zwart over haar weekend
Het weekend van Anne-Mar Zwart
- Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’
Hoe is het om samen met je moeder te wonen?
Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’
Schrijf je hier in voor de Visie-nieuwsbrief
Als christelijke gids willen we je helpen om te leven met God. We brengen je persoonlijke verhalen, verdiepende thema’s, christelijk nieuws en mediatips. In onze wekelijkse nieuwsbrief willen we je inspireren om hoopvol te leven en te geloven.
Lees onze privacyverklaring.