'De slag om de Schelde': de oorlog dichtbij voor een jong en modern publiek

Nu is De slag om de Schelde dan eindelijk landelijk te zien. Eerst in de bios, later op Netflix, en ook nog een keer op tv, bij de EO, die mede produceerde. Mijn advies: ga toch eerst voor het grote scherm, daarop komt de film allicht het meest tot z’n recht. Met een budget van veertien miljoen euro is De slag om de Schelde een van de duurste Nederlandse films ooit, en dat is er ook wel aan af te zien.

De titel verwijst naar een enigszins vergeten hoofdstuk uit de Tweede Wereldoorlog: een operatie die in 1944 plaatsvond rond de Nederlands-Belgische grens en veel slachtoffers eiste. De geschiedenis wordt verteld vanuit drie perspectieven: dat van een Zeeuws verzetsmeisje, een Nederlandse jongen die voor de nazi’s vecht, en een Britse piloot die in Zeeland is neergestort. Wat de hoofdpersonen verbindt, zijn de morele keuzes waarmee ze steeds worden geconfronteerd. De filmmakers hebben de oorlog duidelijk dichtbij willen brengen voor een jong, modern publiek – en zijn daar uitstekend in geslaagd. Als kijker aarzel je telkens met de personages mee.

Door het constante schakelen tussen de drie verhaallijnen duurt het wel een poos voor de film op gang komt. Maar het scenario van Paula van der Oest (The Domino Effect, tv-serie Noord Zuid) heeft een aangenaam sobere toon, met veel nuance en weinig sentiment. Regisseur Matthijs van Heijningen jr. (die eerder met succes in Hollywood werkte) focust meer op persoonlijk drama dan op groot spektakel, wat vooral goed uitpakt in de even bloedige als bloedstollende finale.

Indrukwekkend om te zien. Ook na 76 jaar bevrijding.

Bekijk de trailer van 'De slag om de Schelde'