Echte vriendschap: Grieanne bleef Heidi trouw ook toen het moeilijk was

Op de middelbare school komt Heidi (37) in het tweede jaar als nieuweling in de klas van Grieanne (36). Ze komen naast elkaar te zitten en een vriendschap voor het leven ontstaat. “We zijn in de klas begonnen met praten en nooit meer opgehouden,” zegt Grieanne lachend.

Heidi’s leven kent een moeilijke start. Twee dagen na haar geboorte blijkt ze een zuurstofgebrek te hebben en wordt ze met spoed naar het ziekenhuis gebracht. “Ik heb hieraan geen hersenbeschadiging overgehouden, maar een lichte beperking in mijn spraak,” vertelt Heidi.

Bewerking

Heidi noemt het zelf een ‘bewerking’. Stellig zegt ze: “Ik heb géén handicap! Dat woord klinkt voor mij alsof je niks kan. En ik heb ook geen beperking, er mist namelijk niks. Een paar jaar geleden noemde iemand het een ‘bewerking’ en dat vond ik mooi. Ik ben wat meer bewerkt, heb iets extra’s.”

De twee vriendinnen genieten beiden een christelijke opvoeding. Grieanne: “Ik ben als kind gedoopt, ging altijd naar de kerk, naar een christelijke basisschool, de meisjesclub en later catechisatie. Ik vond dat fijn en ben altijd blijven geloven. Het ging eigenlijk heel vanzelfsprekend.”

In verband met haar ‘bewerking’ gaat Heidi na de reguliere kleuterschool naar een openbare basisschool voor speciaal onderwijs. Het voortgezet onderwijs volgt ze weer op een reguliere, christelijke, school. “De overgang naar het reguliere onderwijs was een cultuurshock,” vertelt Heidi. “Op mijn basisschool was een heel belangrijke regel: je hebt respect voor elkaar, wat je achtergrond ook is. Daar werd nooit gevloekt of gescholden. Toen ik na mijn eerste dag op het voortgezet onderwijs thuiskwam vroeg mijn moeder hoe het was geweest. Ik antwoorde: het lijkt wel Sodom & Gomorra! Er werd gevloekt en gescholden.”

Belijdenis

Als ze wat ouder wordt, krijgt Heidi steeds meer moeite met het geloof. Ze doet op haar 23^e wel belijdenis, enkel om van het ‘gezeur’ van ouderlingen af te zijn. “Ik had het idee dat God dingen van me afpakte. Mijn rijbewijs halen? Ging niet. De opleiding die ik wilde volgen? Ging niet. En in de kerk leerde ik voor mijn gevoel: houd je aan de regels, anders wordt God boos. Ik kreeg een heel vertekend beeld van God.” Als Heidi’s opa dan ook nog heel plotseling overlijdt, is dat voor haar de druppel. “Als er een God is, dan wil ik er niets meer mee te maken hebben, heb ik geschreeuwd.” Grieanne en Heidi hebben veel discussies over het geloof. “Heidi vond het heel vreemd dat ik zelf twee keer naar de kerk wilde,” zegt Grieanne.

Ze lulde recht wat krom was

Nadat Heidi met God heeft gebroken, wordt haar gedrag er niet beter op. Heidi: “Ik wilde altijd beter zijn dan anderen. Daarom vertelde ik soms dingen die helemaal niet waar waren, om maar interessant te lijken. Dat werd steeds erger.” “In het begin geloofde ik dat nog wel,” voegt Grieanne toe, “maar op een gegeven moment dacht ik: dit kan niet! Heidi lulde recht, wat krom was. Toch liet ik het toe en dacht: laat maar. Als ik daar nu op terugkijk denk ik: hoe dan? We hadden veel discussies en ruzies, maar ik heb het niet als een nare periode ervaren.” “Achteraf gezien wilde ik de baas zijn, omdat ik mijn leven niet onder controle had,” zegt Heidi. “Grieanne had ik wel onder controle. Ik werd een ster in manipuleren.”

Maar het gaat psychisch en fysiek steeds slechter met Heidi. Er is gedoe op haar werk en dat doet zoveel met haar, dat ze nauwelijks meer eet en slaapt. “Behalve als we op vakantie gingen,” vertelt Grieanne, “dan had ze letterlijk afstand en at ze voor twee!”

Op een avond zit Heidi er zo doorheen, dat ze iets doet wat ze al veertien jaar niet meer heeft gedaan. “Ik ging op mijn knieën en heb gezegd: God, als U echt bestaat, los het dan op, want ik kan het niet meer! Precies twee weken later werd ik ontslagen. Dat was niet mijn idee van oplossen, maar, God liet mij voelen dat het goed zou komen. In mijn hoofd hoorde ik steeds één zin: vertrouw Mij maar, het komt goed. Daardoor wist ik dat ik op God moest vertrouwen.”

Zweverig verhaal

Heidi gaat vanaf dat moment af en toe weer naar de kerk, met Grieanne mee. “Maar ik kon haar op dat moment niet goed genoeg helpen,” zegt Grieanne. “Terugkijkend had ik meer een standaardgeloof, nog heel traditioneel, vanuit mijn opvoeding. Ik was niet de aangewezen persoon om haar op dat moment met haar geloof te helpen. Wel nam ik haar mee naar vrouwenbijeenkomsten die ik mede-organiseer.” Heidi: “Maar ik had wél iemand nodig om me te helpen met mijn groei in mijn ‘nieuwe’ geloof en heb God gevraagd iemand op mijn pad te brengen.”

Een jaar later spreekt tijdens een van de vrouwenavonden iemand met een ‘zweverig verhaal’, zoals Heidi het destijds noemde. Ze heeft er helemaal geen zin in. Grieanne: “Ik had verwacht dat ze zou afbellen, maar toen ik haar ging ophalen stapte ze zowaar in.” Heidi vult aan: “Toch zat ik er helemaal niet op te wachten, maar doordat ik in de organisatie zat voelde ik mij min of meer verplicht. Ik zat er heel demonstratief met mijn armen over elkaar. Tot hij begon te vertellen en ik dingen uit mijn eigen leven herkende.

Na afloop heb ik met hem staan praten. De man met dat zweverige verhaal bleek degene die mij kon helpen. Er volgden nog veel mooie gesprekken met twee mensen van de interkerkelijke stichting waar hij actief is. Uiteindelijk ben ik voor diezelfde stichting vrijwilligerswerk gaan doen. Ik wilde meer mensen leren kennen.” “Nou, dat is bijzonder goed gelukt,” valt Grieanne Heidi grinnikend in de rede. Serieuzer vervolgt ze: “Heidi groeide steeds verder naar God. Het ging nogal explosief, maar dat is typisch Heidi: enthousiast. In diezelfde periode werd ik jeugdouderling en groeide ook ik in mijn geloof. Dat is heel gaaf om te delen. Vroeger gingen we samen naar Guus Meeuwis, nu naar Opwekking, Trinity en Casting Crowns.”

Ik begreep niet dat ze geen wroeging kreeg

Toch is niet alles in een klap in orde. Heidi: “ik bleef mijn leven mooier voordoen dan het was.” “Dat snapte ik niet,” zegt Grieanne daarover. “Hoe kan je nou zo ‘in de Heer zijn’ en dan toch zoveel verzinnen? Ik begreep niet dat ze geen wroeging kreeg. Ik kon me er mateloos aan irriteren, maar dacht: laat maar. Net als jaren eerder al, toen ik het allemaal maar pikte. Terugkijkend, ervaar ik dat als Gods leiding, ik heb de gave van geduld gekregen. En naarmate Heidi’s geloof groeide, werd het minder.”

Schoon schip

Maar God wil schoon schip maken tussen beide vriendinnen. Heidi wordt geraakt door een preek over zonde die je niet onder het tapijt moet schuiven. “Na die preek kreeg ik thuis heel sterk het gevoel dat ik al mijn leugens aan Grieanne moest opbiechten,” vertelt Heidi. “Ik wilde niet, ik was bang dat het de vriendschap zou beëindigen. Maar het voelde alsof God me de weg versperde, ik moest eerst schoon schip maken met Grieanne. En wel direct.”

Grieanne: “Ik lag op dat moment te slapen na een nachtdienst. En Heidi weet: dan moet je mij niet wakker maken. Dus heeft ze alles in een mail geschreven. Toen ik wakker werd, zag ik een appje van Heidi, dat ik mijn mail moest lezen. Dat was gek, want ze mailt nooit. Ik was bang voor wat ik zou lezen, maar toen ik haar mail las dacht ik alleen maar: dat wist ik wel. Het had voor Heidi veel meer impact. Ik heb haar gebeld en ben daarna direct naar haar toegegaan. Toen heeft ze alles nog eens huilend verteld en me om vergeving gevraagd. Daar heb ik geen seconde over hoeven na te denken, natuurlijk wilde ik haar vergeven. Ik dacht alleen maar: hèhè, dat is eruit. Onze vriendschap is nu veel gelijkwaardiger. Het is zo mooi om passie voor God samen te delen. Vroeger waren Heidi en geloof als water en vuur. Nu is Heidi vuriger voor God dan ooit.”

Lees ook: van vijanden naar hechte vriendschap door één gebed