Ennio Drost: 'Bidden is voor mij als ademhalen'
Jarenlang was Ennio Drost dansdocent, maar hij merkte dat het ‘opraakte’. En dat zorgde voor paniek, maar hij leerde om rust te nemen en zijn werk neer te leggen. Aan Marleen vertelt hij hoe belangrijk het voor hem is om juist nu te bidden.
Wie ben ik als ik niet meer doe waar ik goed in ben? Ennio kijkt inmiddels vol verwachting uit naar het antwoord op deze vraag, maar daar ging verdriet en paniek aan vooraf. Jarenlang werkte hij als dansdocent, maar hij merkte dat hij leeg raakte en niet meer zoveel kon geven als hij wilde. En langzamerhand kwam het besef dat hij even rust moet nemen en zijn werk moet neerleggen. Een spannend besluit, dat hij ‘met knikkende knieën en een moedig hart neemt’. “Ik ben benieuwd in wat er in mij bovenkomt, wat ik dan weer kan gaan geven.”
Jezus zat naast me
Ennio heeft zo’n moment vaker in zijn leven gehad: dat hij moest neerleggen wie hij dacht te moeten zijn. Hij was een ‘wannabe hetero’. “Mannetje, vrouwtje, kindje: zo moest het zijn. Ik had alles wat mijn hartje begeerde, de mooiste vriendin van de wereld en we hadden grootse plannen. Maar vanbinnen was ik diep ongelukkig.”
Gebed speelde toen een grote rol. “God was de enige tegen wie ik kon praten.” “Jezus was er en hij was de enige die naast me zat in de kast. En hij was de enige die ik nodig had. Hij liet me daar zien dat hij echt van me houdt om wie ik ben.”
Wees gewoon Gods kind
Ook nu hij zich opnieuw in een spannende periode in zijn leven bevindt, is bidden voor hem als ademhalen. Hij leerde van zijn moeder: ‘Wees gewoon Gods kind, en zo gewoon is dat niet.’ En hij legt uit: “God is mijn papa en hij heeft mij lief als een mama. Dat is als een warme jas voor mij.”
Bekijk hier de hele aflevering met Ennio:
