Filmrecensie: 'Everything everywhere all at once'

De Amerikaanse productie, gemaakt met een bescheiden budget, maar in eigen land een grote hit, vliegt inhoudelijk alle kanten op, combineert allerlei verschillende genres en draait om niets minder dan de zin van het bestaan.

Het verhaal begint nog best overzichtelijk. We ontmoeten de Chinees-Amerikaanse vijftiger Evelyn (Michelle Yeoh), die met haar man en dochter een wasserette runt en het gevoel heeft dat ze een afslag in haar leven heeft gemist. Op een dag ontdekt ze tot haar schrik dat ze in staat is om parallelle universums te bezoeken, waarin ze heel andere levenskeuzes heeft gemaakt. Een geheimzinnige tegenstander dreigt het hele ‘multiversum’ echter te vernietigen.

Everything Everywhere All at Once heeft elementen van een typische Hollywood-blockbuster, maar is dus zeker geen doorsnee formulefilm. Zoals Evelyn compleet doordraait van het heen en weer springen tussen al die werelden, zo raak je ook als kijker onvermijdelijk in de war. Of op z’n minst flink overprikkeld door alle vreemde wendingen, absurde grappen en popcultuurverwijzingen.

Maar dat is de bedoeling, zeggen makers Dan Kwan en Daniel Scheinert in inter views. Ze omschrijven hun film als een parabel op de chaos van het moderne leven, waarin we constant worden afgeleid door technologie en steeds minder aandacht hebben voor relaties en zingeving. Het gekmakende multiversum waar Evelyn doorheen reist, is in die zin een treffende metafoor voor de hectische online wereld. En het verhaal werkt toe naar een prachtig pleidooi voor hoop en menselijk contact.

Een film waarin de tijdgeest knap wordt gevangen dus, en die daar ook nog iets zinnigs over te melden heeft. Alleen voor liefhebbers van rustige, subtiele, smaakvolle cinema niet per se een aanrader.

'Everything everywhere all at once'