Filmrecensie: 'The Last Black Man in San Francisco'

De titel verwijst naar de Afro-Amerikaanse twintiger Jimmie Fails. Hij is uiteraard niet echt de laatste zwarte inwoner van San Francisco, maar voelt zich soms zo omdat hij de mooiste wijken van zijn stad helemaal heeft zien ‘verwitten’. In korte tijd is San Francisco zo duur geworden dat alleen de allerrijksten zich nog een huis in de binnenstad kunnen veroorloven.

Om die reden moest Jimmie zelf als kind een prachtige victoriaanse villa verlaten. Sindsdien heeft hij onder meer in een auto en een tehuis gewoond, en nu logeert hij alweer tijden bij zijn excentrieke vriend Montgomery. Die oude villa heeft hem echter nooit losgelaten. Als hij verneemt dat het pand leeg komt te staan, besluit Jimmie het met Montgomery te gaan kraken.

Jimmie Fails bestaat echt: de debuterende acteur die het personage speelt, heeft dezelfde naam. De film is losjes op zijn leven gebaseerd. Regisseur Joe Talbot, die ook debuteert, is Fails’ beste vriend en vond diens verhaal interessant genoeg voor een film.

In alle eerlijkheid stelt dat verhaal niet eens zoveel voor. The Last Black Man in San Francisco is typisch zo’n film die het moet hebben van de sfeer en de stijl – maar die zijn dan ook wel bijzonder. Alleen al de openingsscène, waarin Jimmie en Montgomery samen op één skateboard door San Francisco rijden, is van een zeldzame schoonheid. En zo zit de film vol fraaie, dromerige, soms behoorlijk absurde momenten.

De film is op te vatten als een klaagzang over het fenomeen gentrificatie in Amerikaanse steden, maar is toch vooral een liefdesbrief – aan San Francisco, en aan cinema in het algemeen. Van de jonge makers gaan we ongetwijfeld meer horen.

Bekijk de trailer van 'The Last Black Man in San Francisco'