Happy Champers: kamperen in een kerk
Een bucketlist-dingetje of een spirituele ervaring?
Slaapzakken, matjes, zaklampen, geen douche… het is net echt kamperen maar dan met een kerkgewelf boven je hoofd in plaats van een tentdoek. Vorig jaar stond de vakantie van Adriënne in het teken van champen, een samentrekking van ‘church’ en ‘camping’. De nachten hinkten op twee gedachten: was het een bucketlist-dingetje of een spirituele ervaring? Of misschien wel allebei?
‘Heb je een leuke vakantie gehad?’, vroegen mensen mij deze herfst. Leuk zou ik champen niet willen noemen. Overweldigend en onvergetelijk was het wel. Een aantal oude kerkjes op afgelegen plekken, worden in de zomer door de National Heritage Trust opengesteld voor kampeerders. Er staan een paar stretchers waar je je eigen slaapzak op uit kunt rollen. De gastvrouw/heer laat je met wat stormlampen achter (want de faciliteiten zijn letterlijk Middeleeuws) en komt de volgende dag een ontbijtje brengen.
Het regende die nacht en de desolate omgeving maakte dat ik me erg kwetsbaar voelde. De volgende dag zat ik op met een mok dampende koffie op de stoep van het kerkje uit te kijken over een prachtige vallei. Ik had slecht geslapen van het nadenken maar voelde me een ander mens, dankbaar voor het leven, de zon, de rust, het uitzicht op de vallei, mijn vrolijke reisgenoten die in het gras aan het voetballen waren… ik kon niet anders dan omhoog kijken.
Geintrigeerd door deze bijzondere vakantie, verzamelde ik meer Utrechtse champ-enthousiastelingen. Samen bedachten we een plan voor de Utrechtse Jacobikerk en vroegen historici, filmmakers, schrijvers en kunstenaars om deze zomer een nacht door te brengen in onze Middeleeuwse kluis. 500 Jaar nadat de kluizenares-van-dienst Alyt Ponciaens stierf, slaapt er weer iemand in haar vertrekje waar ze meer dan dertig jaar in ‘opgesloten’ zat.
Lieke Wijnia, conservator van Museum Catharijne Convent trapte het champ-seizoen deze week af. Overdag werkte ze als eerste ‘hermit in residence’ aan een tentoonstelling over Maria Magdalena, het bekende personage uit de Bijbel: ‘Mijn verblijf in de kluis staat in het teken van deze bijzondere vrouw. Ze heeft zoveel verschillende gezichten, dat ze al eeuwenlang tot de verbeelding spreekt. Een van de gezichten van Maria Magdalena is dat ze als kluizenaar in de wilndernis heeft geleefd. (..) daarom is het heel toepasselijk dat ik in de kluis met deze tentoonstelling bezig mag zijn.’
Prikkelarm kamertje
Even afstand nemen van comfort maar toch op een prachtige plek zijn. Een plek die vanwege het tijdloze karakter de kandans van je leven even stilzet, je gedachten zijn niet bezig met Twitter, Netflix of alles wat er te doen is in de omgeving. Speciaal voor mensen die smachten naar vrijwillige opsluiting om in alle vrijheid te kunnen denken is champen heel bijzonder. Helemaal in een oude kluizenaarscel. Ik hoop dat we dit kleine prikkelarme kamertje vaak open kunnen stellen voor mensen die er een etmaal alleen willen zijn met hun gedachten. Het langzaam licht zien worden in een kerk, steekt namelijk alle metaforen in kerkdiensten en preken naar de kroon.
Lees ook: Kerk zijn tijdens de coronacrisis, hoe doe je dat?
Wil je de champ-ervaringen van de moderne kluizenaars volgen? Kijk dan op www.viajacobi.nl. Wil je zelf champen in Nederland? Ga dan naar Heiligenachten.nl. Wil je alvast een champ-trip uitstippelen in de UK, doe dat dan hier: champing.co.uk
Tekts: Adriënne Simons
Foto: A. Westerhuis
