Scheppingsdrift duikt in het verhaal van de Ongelovige Thomas
In deze aflevering van de podcast Scheppingsdrift duikt Allard Amelink, met behulp van theoloog Alain Verheijn en kunstkenners Lieke Wynia en Ab Nieuwdorp in het Bijbelverhaal van de Ongelovige Thomas. Niemand in de Bijbel heeft zo onlosmakelijk een bijvoeglijk naamwoord aan zich verbonden. Maar is het wel terecht dat Thomas’ wens om na de opstanding de wonden van Christus te voelen als ongeloof wordt gezien? Laat Thomas niet juist zien dat een Jezus zonder wonden onecht en onnavolgbaar is? Kortom, is Thomas niet juist volhardende Thomas?
Ab had een zware middag, want om de een of andere reden zijn er nauwelijks muziekstukken geschreven over Thomas. Gelukkig vond hij er nét genoeg, maar hij komt ook met een oproep. Lieke had dan juist weer keuze te over en komt onder meer met een bewegende installatie. Allard heeft een gedicht bij zich dat precies op de spanning tussen geloof en ongeloof zit. En Alain laat met de film die hij mee heeft zien hoe vernietigend twijfel kan zijn. En die twijfel blijft bestaan, ook als de film afgelopen is.
In deze aflevering hoor je over:
Post dies octo van Francisco Guerrero (1597)
O Mio Signore e Dio uit San Tomaso van Marco Marazzoli (1650)
Christ Displaying His Wounds van Giovanni Antonio Galli “Lo Spadarno” (1625-35)
Raak de wonden aan van Tomas Halik (2018)
Dagsluiting van Gerard Reve (1965)
Doubting Thomas van Michael Landy (2013) en in video
Doubt van John Patrick Shanley (2008)
Assunzione della Vergine van Palma il Vecchio (1513)
Youth van Ron Mueck (2009-2010)
St. Thomas Wake van John Bull (1612)
Omdat je me gezien hebt
ik droomde dat mijn vingers zich kromden
en elkaar verdrukten om in de palm
te verdwijnen, tot mijn vuisten hard werden als stenen
niets kon ik, dan wachten tot ze weer
open zouden bloeien
toen ik de volgende dag de stad betrad
was het al avond, het viel me op
hoe moe de mensen waren
moe van de wolken die uit hun hoofden groeiden
en terwijl maskers tegen maskers praatten
opgepoetste snoeten met elkaar dansten
in woorden en gedachten, in cafés en op terrassen
zag ik dwars door al die lagen
hun wonden vonken
als vlammen onder hun jassen
in een poging contact te maken
Anne Broeksma
