Het wonder van de bloembol

Bij onze gemeente horen een flink aantal daklozen en uitgeprocedeerde asielzoekers, en ik mocht ze de pakjes brengen. Onderweg begon mijn twijfel en geworstel. Wat moeten ze met een kaars? Wat hebben ze in vredesnaam aan een bloembol? Waarom hebben we niet voor iets praktischers gekozen? Een paar handschoenen of warme sokken. In deze vreselijke omstandig- heden – waar alleen een wonder kan helpen – ga ik langs om een bloembol te brengen. Ik was blij dat ik de pakjes moest afgeven bij de receptie van de opvanglocatie, zonder nadere uitleg.

Onlangs was een jonge uitgeprocedeerde asielzoeker na lange tijd weer in de kerk. Blij stapte ik op haar af en vroeg hoe het ging. Ze antwoordde: “Slecht, maar gisteren heb ik een wonder meegemaakt en sindsdien gaat het veel beter.” Nieuwsgierig vroeg ik haar meer te vertellen.

Ze zei: “Weet je nog van het kerstpakket dat ik had gekregen? Er zat ook een bloembol in, alleen ik had geen ruimte of potje voor die bol. Dus ik had hem in een plastic tas onder mijn bed gestopt. Afgelopen tijd was ik zo wanhopig en levensmoe. Ik dacht: ik ben een weggegooid mens, ik wilde niet meer leven. Maar toen ik gisteren op zoek was naar een paar warme sokken in de tasjes onder mijn bed, zag ik tot mijn verbazing iets moois. Sara, er was uit de bloembol, in de tas onder mijn bed, een mooie groene stengel gegroeid. Het was alsof God tegen mij zei: jij bent net als deze bol, weggestopt en vergeten. Maar er zit leven in je en Ik laat je groeien. Het was een wonder!”

Ik voelde nederigheid door al mijn cellen stromen. Ik heb mijn les geleerd: een wonder is nooit praktisch. Het is een wonder als God in een onmogelijke situatie Zijn kracht en waarheid aan ons openbaart. Daarvoor kan zelfs een bloembol goed gebruikt worden.