'Hierbij doe ik een oproep aan alle mannen'

Ik hoor al jaren over het grote aantal vrouwen dat zich niet veilig voelt. Op straat, op werk, ga zo maar door. Onderzoek van Pointer en het AD onder ruim 7400 vrouwen laat zien dat 82 procent zich onprettig voelt in het openbaar vervoer, 91 procent het station een onveilige plek vindt en bijna 90 procent zich onveilig voelt in het bos of het park.

Nog nooit zijn deze getallen echt bij mij binnengekomen, ook al ben ik een vrouw. Zelfs toen ik in Amsterdam woonde en vaak ’s nachts na het uitgaan door het Vondelpark fietste, heb ik me niet vaak onveilig gevoeld. Misschien was het een tijd waarin het sowieso veiliger was op straat, maar zo lang geleden is dat nu ook weer niet. Natuurlijk heb ik weleens een andere weg gekozen omdat er een groepje jongens in een tunnel stond. Maar wat ik nu hoor, is dat vrouwen continu hun omgeving scannen, en vaker wel dan niet besluiten om de auto te pakken.

Dieptriest, maar zoals gezegd: voor mij bleven het voornamelijk cijfers. Totdat mijn dochter pas in het weekend vanuit werk naar een verjaardag fietste. We hadden afgesproken elkaar daar te zien. Onderweg was ze achtervolgd door van die jochies op zo’n fatbike. Ze bleven naast haar rijden en filmden haar. Huilend en trillend kwam ze aan. De woede die ik toen voelde, is met geen pen te beschrijven. De cijfers hebben nu ook voor mij een gezicht gekregen, en dat is het gezicht van mijn dochter.

Als ik het nieuws van de afgelopen jaren volg, zit er totaal geen verbetering in. En dan is de vraag: moeten we onze meiden weerbaarder maken of moeten we ook echt die mannen nóg duidelijker maken dat ze respect moeten hebben voor vrouwen? Beide is waar, maar hierbij doe ik een oproep aan alle mannen: wees je bewust van de angst die vrouwen hebben en toon respect. En mannen met zonen: geef het hun alsjeblieft mee.