‘Ik ben getrouwd, maar verliefd op een andere man’
‘Ik heb het gevoel dat iedereen weet dat ik een ‘overspelige vrouw’ ben’
Het huwelijk van Jolanda* (42) is al jaren liefdeloos. Als Jolanda een bijzondere ‘klik’ voelt met een andere man, wordt zij verliefd op hem. Ondanks haar gevecht tegen deze gevoelens en haar verlangen om God te volgen, begint zij een verhouding. Sindsdien wordt Jolanda gekweld door schuldgevoelens.
Jolanda: “Ik ga niet goedpraten wat ik heb gedaan, want ik weet dat ik verkeerd bezig ben, maar ik wil graag de situatie schetsen die ertoe heeft geleid dat ik een grote misstap heb begaan. Niet om mezelf vrij te pleiten, maar als waarschuwing voor andere stellen waarvan het huwelijk een sleur dreigt te worden.
Mijn man werkt zes dagen in de week, zestien uur per dag. Elke morgen vertrekt hij al vroeg naar zijn werk en `s avonds komt hij pas thuis als ik al naar bed ben. Communiceren doen wij al jaren niet meer. De kinderen moet ik ‘regelen’, want daar heeft hij geen tijd voor. Mijn man is van het soort dat wil dat zijn vrouw thuisblijft bij de kinderen en klaar zit als hij thuiskomt. Avond na avond heb ik op hem zitten wachten. Op den duur ben ik daar maar mee gestopt.”
Mijn man werd streng orthodox
“Toen hij vervolgens op godsdienstig gebied sterk veranderde en streng orthodox werd, herkende ik mijn man niet meer terug. Ik moest rokken gaan dragen, mijn haar laten groeien en mijn oorbellen uit doen. Vervolgens ging de bezem door het huis en werd de televisie en alle ‘zondige lectuur’ de deur uitgegooid. Hij werd steeds dominanter en ik moest mijn best doen om geen hekel aan hem te krijgen. De kerk waar wij al jaren naartoe gingen noemde hij opeens ‘een kerk waar valse leer werd verkondigd’ en de school waar de kinderen opzaten was niet christelijk genoeg meer.”
De liefde was uitgeblust
“De eerste jaren heb ik nog geprobeerd om ons huwelijk te redden en ben ik naar huwelijkstherapie gegaan, maar toen mijn man keer op keer niet op kwam dagen als wij een afspraak hadden, heb ik de moed opgegeven. De liefde tussen ons was uitgeblust. Een scheiding was uitgesloten, want ik wil graag God volgen en weet dat Hij van mij verlangt dat ik niet scheid wat Hij had samengevoegd.”
Toen wij oogcontact maakten, ging er een schok door mij heen
“Ik was inmiddels 42 jaar en verwachtte niks meer op het gebied van de liefde. Diep van binnen had ik pijn om de eenzaamheid die ik voelde. Ik miste een arm om mijn schouder en het gevoel om geliefd te zijn. Achteraf zou je kunnen zeggen dat alle ingrediënten aanwezig waren die ertoe hebben geleid dat ik openstond voor de liefde en aandacht van een andere man.
Op een avond ging ik naar de verjaardag van een kennis. Bij binnenkomst keek ik recht in de ogen van een zeer aantrekkelijke man. Er ging een schok door mij heen en ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen. Het was alsof ik vanbinnen een soort herkenning voelde. Ik probeerde hem te ontlopen, want ik merkte dat ik zenuwachtig van hem werd, maar in de loop van de avond kwam het toch tot een gesprek. Er was meteen een vertrouwd gevoel tussen ons en het leek alsof wij elkaar al jaren kenden. Aan het einde van de avond wisselden wij onze telefoonnummers uit.”
Ik werd verliefd en bloeide op onder zijn lieve complimenten
“Een paar dagen later nam de man, ik noem hem hier Richard, contact met mij op. Hij vroeg naar mijn leven en was oprecht geïnteresseerd in mij. Richard vertelde mij dat hij een ‘diepe connectie’ met mij voelde en dat hij bij zijn eerste blik op mij, een schok van herkenning had gevoeld. Urenlang zat ik als een verliefde puber met hem te chatten en kreeg ik het ene compliment na het ander. Voor het eerst in jaren voelde ik mij weer vrouw. Ik bloeide op onder zijn lieve complimenten en onverdeelde aandacht.
Ik ben gezwicht voor zijn attenties en heb mij laten verleiden tot een afspraak. Ik zal niet in details treden, maar na deze afspraak was er geen weg meer terug. Vanaf dat moment was er een ‘voor’ en een ‘na’ en sindsdien word ik gekweld door schuldgevoelens. Ik probeerde altijd met God te leven, maar na mijn misstap voelt God heel ver weg. Ik weet dat God mij wil vergeven als ik mijn zonden aan Hem belijd en met Richard breek, maar ik word wanhopig als ik eraan denk dat ik opnieuw eenzaam en zonder liefde door het leven moet gaan.”
Die korte, gestolen momenten zijn de enige geluksmomenten die ik heb
“Als ik in de kerk zit, lijkt elke Bijbeltekst op mij te slaan. God wijst mij er keer op keer op dat ik moet breken met mijn zonden. Ik heb het gevoel dat het op mijn voorhoofd staat en dat iedereen in de kerk weet dat ik een ‘overspelige vrouw’ ben. Aan het Avondmaal durf ik niet meer te gaan en mijn Bijbel kan ik niet meer openen. Als ik genoeg moed heb verzameld om te bidden, lijkt het alsof mijn gebed niet verder komt dan het plafond.
Ik walg van mijn zwakheid en voel mij schuldig naar mijn man, maar maak mezelf wijs dat hij het er zelf naar heeft gemaakt. Hoe mijn verhaal afloopt weet ik niet. Ik kan aan de ene kant best wat advies gebruiken, maar aan de andere kant kan ik zelf ook wel bedenken wat God wil dat ik doe. Op dit moment gaat het nog zo tegen mijn gevoel in om het ‘juiste’ te doen. Die korte, gestolen momentjes met Richard van de afgelopen maanden zijn de enige momenten dat ik mij gelukkig voel en het is zo verschrikkelijk moeilijk om die op te moeten geven.”
* Jolanda is een pseudoniem
Herken je je in dit verhaal? En wil je weten wat je in zo'n situatie het beste kan doen? Kijk dan hier voor tips van relatietherapeute Cocky Drost.
Geschreven door
Rita Maris
