'Ik ga niet preken, ik ga gewoon aardig zijn'

Alleen scammers kennen ons nummer, en een hoog enkele keer een bejaarde. En vanwege die mogelijke bejaarde grijp ik de telefoon toch maar snel uit de kast als hij overgaat. De kettlebell valt met een dreun op de grond. “Hallo, met Corien Oranje.”

Stilte, gevolgd door gekraak. En dan de stem met het Indiase accent. “Hello ma’am, this is Anna...”
Ik lach. “O, it’s you again? How is the scam going?”
Tuut tuut tuut.

Ik leg de telefoon terug op de houder, en ik voel me licht schuldig. Anna klonk aardig. Ze is vast ook niet opgegroeid met het idee: later, als ik groot ben, ga ik de hele dag door mensen bellen om te proberen ze hun creditcardgegevens te ontfutselen.

Een paar jaar geleden probeerde ik een beller te bereiken met het goede nieuws van Jezus. Hij gaf toe dat hij christen was, en dat het niet goed was om aan deze scam mee te werken, maar het was nou eenmaal niet anders. Hij had geld nodig.

Dit keer ga ik het anders aanpakken. Ik ga niet preken. Ik ga gewoon aardig zijn.
“Hello ma’am, this is Peter from Microsoft Office.”
“Hi Peter!” zeg ik enthousiast. “Hoe gaat het met je?”

“Er is een serieus probleem met uw computer, mevrouw, en ik kan u helpen...”
“Ja, maar hoe gaat het met je?”
“Het gaat goed. Maar u moet weten dat...”

“Ben je getrouwd?”
“No, ma’am, ik ben single.”
Ach, het is nog maar een jongen. “Hoe oud ben je?”
Het is even stil. “Hoe oud bent u, mevrouw?”
“Ik ben 57. Leeft je moeder nog?”
“No, ma’am. Ma’am, ik moet u waarschuwen, uw computer...” “Joh, Peter, we weten allebei dat het een scam is. Maar ik dacht, nu ik je toch spreek, misschien kunnen we gewoon even gezellig praten. Over hoe het met je gaat. Wat voor studie...”
Tuut tuut tuut.