‘Ik nam afscheid, niet wetende of ze zou ontwaken’

Elk jaar namen de zussen deel aan een beachvolleybaltoernooi, zo ook in 2014. Het was er bijna niet van gekomen – het vergde wat schuiven in de agenda’s – maar Marinka is blij dat ze het niet een jaar hebben uitgesteld. “We voerden die dag opvallend genoeg bijzondere gesprekken. Gitte vertelde bijvoorbeeld dat ze er altijd voor mijn dochtertje zou zijn als mij iets zou overkomen. Het bleek een van onze laatste gesprekken. Ik koester ‘m, want het toont onze hechte zussenband. Kort daarna vertrok ze naar Zuid-Afrika, waar ze na vier weken reizen in het ziekenhuis belandde.”

Ambulancevliegtuig

“Mijn ouders en ik kwamen in een rollercoaster terecht, toen we hoorden dat ze onwel was geworden. Ze had een hartstilstand gekregen door een virus op haar hartspier – zo bleek later – en raakte in coma. We vlogen zo snel mogelijk naar Zuid-Afrika. Na een week moest ik echter terug naar mijn half jaar oude dochtertje. Dus in dat verre land nam ik afscheid van Gitte, niet wetende of ze zou ontwaken en of ik haar ooit nog zou zien.

Eenmaal in Nederland ging ik in de regelmodus; contact onderhouden met familie, met de ziekenhuizen in Zuid-Afrika én Nederland, de verzekeringsmaatschappij en de alarmcentrale. Ik zorgde ervoor dat Gitte met een ambulancevliegtuig naar Nederland gevlogen kon worden. Toen ze hier eenmaal was, reden we elke dag op en neer naar het ziekenhuis om bij haar te zijn.

Mijn ouders en ik waren erbij toen ze uiteindelijk na een week overleed, op 44-jarige leeftijd. Pas na de crematie ervaarde ik het immense verdriet en gemis. Die gevoelens blijven de rest van mijn leven bij me. Toch denk ik nu: het is nooit mooi om jong te sterven, maar met haar liefde voor reizen, is het bijna mooi dat het tijdens een vakantie gebeurde.”

Proosten op mama

De liefde voor reizen hebben de zussen van hun moeder geërfd. Toen Marinka en Gitte nog klein waren, nam ze hen mee naar bijvoorbeeld Amerika. Later werkte zij als reisleidster, met als favoriete bestemming Italië. “Ik ben ook een paar keer alleen met haar op vakantie geweest, daardoor groeiden we dichter naar elkaar toe. Mijn moeder is in 2017 overleden. Een paar maanden na haar overlijden zou ik met mijn gezin naar Italië gaan; die reis hebben we toen tóch gemaakt. Zo konden we ontspannen, maar ook bewust stilstaan bij haar overlijden. In haar geliefde Toscane hebben we op mams geproost.”

Vond je het moeilijk om na Gittes overlijden zelf weer op vakantie te gaan?

“Nee, ik haal juist kracht en energie uit reizen, omdat het mij verbindt met Gitte en mijn moeder. Ik treed soms bewust in mijn moeders voetsporen. Zo heb ik twee keer met mijn gezin in een camper door Amerika gereisd. Op vakantie hecht ik aan symboliek, zoals proosten of een kaarsje aansteken. Ook haal ik herinneringen op over alle bestemmingen waar ik en mijn zus geweest zijn. Ik heb Gitte aangestoken met de reiskoorts: in 1997 ontdekte ik het backpacken, vier jaar later kreeg zij ook de smaak te pakken. Er ontstond een zussenstrijd: wie maakt de mooiste reizen en bezoekt de meeste landen? Al snel had ze mijn voorsprong ruimschoots ingehaald.”

Ga je dit jaar op vakantie?

“Ja, maar ik blijf deze zomer met mijn gezin in Nederland. In de toekomst hoop ik Namibië te laten zien aan mijn dochtertje. Eén ding: je vliegt dan vaak via Zuid-Afrika. Ook al heb ik geen moeite met reizen, deze bestemming benauwt me wel. Net als iets lezen of horen over Robbeneiland, waar Gitte onwel is geworden. Toch wil ik mijn dochter ook meenemen naar dit eiland, want het biedt informatie over Gittes laatste momenten. Daar kan ik mijn pijn nog beter de ruimte geven.”