'Ik werd christelijk gemasseerd'
29 november 2022 · 11:47
Update: 29 november 2022 · 14:21
“Probeer eens wat meer vanuit je buik te ademen. Voel je je lichaam zwaar worden? Door je neus in, door je mond uit. Ja... goed zo.”
Haar handen glijden over mijn rug. De geur van essentiële olie vult de ruimte. Voordat je fantasie hierover op hol slaat: ik werd niet zomaar gemasseerd, ik werd christelijk gemasseerd. Het was in het Christelijk Spiritueel Centrum. Een plek waar christenen komen om te mediteren, gezalfd of gemasseerd te worden. Toen ik er voor het eerst van hoorde, galmden kreten uit mijn jeugd door mijn hoofd: Neo-spiritualiteit! Occult! New age!
Westerse mensen – en christenen in het bijzonder – hebben maar een complexe relatie tot het lichaam. “Jullie zijn koppen-zonder- kip”, hoorde ik ooit zeggen over westerse mensen, en dat is een treffend beeld. We leven vooral in ons hoofd en de lichamelijke manier van (be)leven die bijvoorbeeld mensen uit Afrika en het Caribisch gebied hebben, doet ons vreemd en overdreven aan.
In mijn jeugd werd mij geleerd dat het over het geestelijke ging, het lichamelijke had weinig nut. Ik ging krampachtig om met het lichamelijke, leerde de taal van mijn fysieke gevoelens niet lezen en interpreteerde die gevoelens daarom als seksueel en zondig. Daar moest je tegen strijden. Gevolg was dat aanraking per definitie verdacht werd en vermeden moest worden.
Het is ronduit zonde dat we zo krampachtig omgaan met lichamelijkheid en aanraking in de christelijke wereld. We zijn vervreemd van ons lichaam en dat heeft fysieke klachten tot gevolg. Mijn masseur vertelt er naderhand over. Soms helpt ze stress, trauma’s en verdriet te verwerken door mensen te masseren. Door aanraking kun je mensen heling en troost brengen. Waar ken ik dat toch van?
Het is bijna advent. We zien uit naar een God die mens werd. God zelf omarmt de lichamelijkheid in al zijn facetten. Jezus was iemand die de mensen aanraakte en daar ging heling van uit. Zou dat een uitnodiging kunnen zijn om zelf ook onze lichamelijkheid wat meer te omarmen? Zelf ook meer mens te worden?
“Voelde je ook dat je ademhaling heel hoog zat?” vraagt mijn masseur. Mijn hoofd knikt beleefdheidshalve ja, maar mijn lijf zegt nee. Ik voelde het helemaal niet. Mijn menswording gaat nog wel even duren. Het was wel ontspannend, dat wel.