Inspiratie in de pandemie

Ik keek naar een online gesprek tussen Tim Keller en Francis Collins. Tim Keller: kerkplanter uit New York, inspirator van een generatie predikanten en tegenwoordig ook schrijver. En Francis Collins, wat moet je van hem zeggen? Directeur van het Nationale Amerikaanse Instituut van Gezondheid (NIH), ontdekker van het menselijk genoom. Ooit atheïst, maar kwam tot geloof en schreef daarover het indrukwekkende boek De taal van God. En onlangs won hij de prestigieuze Templetonprijs, een prijs voor ‘uitzonderlijke bijdragen aan het bevestigen van de spirituele dimensie van het leven’. En wat Collins niet weet: hij wordt al jaren begeerd als gast voor Andries en de wetenschappers. Of misschien weet hij het wel, maar heeft hij gewoon geen tijd (we zitten al drie jaar achter hem aan).

Enfin, deze twee mannen dus. Ik noem ze mijn vrienden. Waarom? Vanwege de enorme geestelijke verbondenheid. In de video die ik keek, spraken Keller en Collins over de vraag: waar is God in de pandemie? Ik zag ze worstelen om Bijbelse, pastorale en wetenschappelijke antwoorden te geven. Vanuit geloof, maar ook in verlegenheid. En ik mocht die kwetsbaarheid zomaar zien. Laat ik eerlijk zijn: het ontroerde me.

Wat mooi dat ik deze twee mannen in New York en Washington via het internet kon volgen, een zegen in coronatijd. Maar ik dacht ook: dit zouden veel meer mensen moeten zien! Zo veel geloof en samengebalde wijsheid, zomaar in je huiskamer. En is het niet dit gesprek, dan wel een van de talloze andere gesprekken, lezingen, preken en debatten die online te volgen zijn. Nooit in de geschiedenis van de mensheid (ik zeg het even groots en meeslepend), waren christenen in staat zo veel wereldwijde inspiratie te ontvangen. Daar ben ik geweldig dankbaar voor.

Beeld: Arianne Ramaker