Jannica van Barneveld over ‘Armen van Oneindig’

Jannica werd twee jaar geleden ernstig ziek en hierdoor veranderde voorgoed het beeld dat zij van God had. “Sindsdien kan ik mijn mond niet houden over de les die ik tijdens mijn ziekte heb geleerd.” In het lied ‘Armen van Oneindig’ gaat het over de momenten dat de touwtjes van je leven je uit handen glippen en je de regie moet loslaten. “Ik heb geleerd dat het er tijdens zulke momenten op aankomt waar je je vertrouwen op stelt”, vertelt Jannica.

De inspiratie voor ‘Armen van Oneindig’ komt uit wat ik heb meegemaakt

“Op het moment dat ik te maken kreeg met pijn en verdriet, vroeg ik me af waar God in dit alles was en waarom ik eigenlijk leefde. Pas achteraf ontdekte ik dat ik al die tijd door Gods liefdevolle armen werd gedragen. Hij is oneindig en dankzij Hem zal mijn leven nooit eindigen, ook al sterf ik. Na mijn dood zal ik in Zijn armen verder leven.” Jannica wil in het lied ‘Armen van Oneindig’ meegegeven dat je pas opgevangen kunt worden als je loslaat. “De inspiratie voor dit lied komt uit wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt.”

“Er was iets mis met mijn lever”

Ruim een jaar lang had Jannica te kampen met de gevolgen van een burn-out en in deze donkere periode ontdekte zij dat God wilde dat zij haar talenten zou gaan inzetten tot Zijn eer. “Ik besloot mijn veilige leven achter mij te laten, nam ontslag op mijn werk en ging aan de slag als docent godsdienst op een middelbare school.” Jannica was daar net drie dagen werkzaam toen zij zich ziek begon te voelen. “Ik was erg misselijk, maar vond het vervelend om mij op mijn derde werkdag al ziek te melden, dus ben gewoon naar mijn werk gegaan.”

Op school beseften haar collega's al snel dat Jannica erg ziek was; ze begon er steeds beroerder uit te zien. “Ik meldde me ziek en thuis zag ik dat het oogwit van mijn ogen helemaal geel was geworden en mijn gezicht ook een gele tint begon aan te nemen. Ik begreep meteen dat er iets mis was met mijn lever en ging naar de dokter om bloed te laten prikken.”

God sprak tot mij!

Er werd echter niks afwijkends in het bloed van Jannica gevonden. “Ik werd steeds beroerder en lag alleen nog maar te slapen. Gelukkig had ik een waarnemend arts die het niet vertrouwde en mij naar het ziekenhuis doorstuurde.” In het ziekenhuis vroeg Jannica of zij opgenomen kon worden. “Ik voelde me zo ellendig, dat ik besefte dat het onverstandig was als ik weer naar huis zou gaan.”

’s Nachts gebeurde er iets bijzonders: “God sprak heel duidelijk tot mij! Hij zei: ‘Je zult nog zieker worden dan nu, maar je zult weer helemaal beter worden!’ Ik was hier zo van onder de indruk dat ik dit tegen elke arts en verpleegkundige die aan mijn bed kwam, heb verteld.”

Transplanteren of sterven

Omdat Jannica van Barneveld steeds zieker werd en het onduidelijk was waar haar klachten vandaan kwamen, werd zij met een ambulance naar het Erasmus MC in Rotterdam vervoerd. “Ik kan me alleen nog wat flarden van deze tijd herinneren. Na twee dagen was ik nagenoeg onbereikbaar en ging het bergafwaarts met mij.” Na een aantal dagen waren de uitslagen van de onderzoeken bekend en werd duidelijk hoe ernstig de situatie van Jannica was. “Mijn lever was gestopt met werken en mijn lichaam werd langzaam vergiftigd. De arts vertelde mij dat als ik niet snel getransplanteerd zou worden, ik zou sterven.” Jannica was echter te beroerd om de boodschap volledig te beseffen en dacht bij zichzelf: transplanteren of sterven, als ik maar uit mijn lijden word verlost!

Ik gaf me over in Gods oneindige armen

De situatie van Jannica was zo ernstig dat zij bovenaan de Europese transplantatielijst werd gezet. Als zij niet binnen tweeënzeventig uur geopereerd zou worden zou zij komen te overlijden. De klok tikte echter door en de tweeënzeventig uur gingen voorbij zonder dat er een donor was gevonden. “Ik zweefde tussen bewustzijn en bewusteloosheid, maar toen mijn man William het lied ‘It is well with my soul’ opzette, had ik onverwachts een helder moment. Huilend zongen wij samen dit lied en we keken elkaar in de ogen met het besef dat dit weleens ons afscheid zou kunnen zijn.”

Jannica vertelt geëmotioneerd dat dit moment erg bepalend is geweest tijdens haar ziekte: “Ik gaf mij op dat moment volledig over aan God. Wat er ook zou gebeuren, het was goed. Of ik nu wakker zou worden aan de overkant bij God, of hier op aarde met een nieuw orgaan, ik gaf me over in Gods oneindige armen.”

Gebed van duizenden

Vrienden en familie deden, met steun van SEH-arts Gor Khatchikyan, via sociale media een dringende oproep aan naasten van uitzichtloze patiënten om een lever te doneren, zodat het leven van Jannica gered zou kunnen worden. Duizenden malen werd deze oproep gedeeld en in het hele land werd gebeden voor de genezing van Jannica. “Ik weet niet of deze oproep uiteindelijk tot mijn donorlever heeft geleid, want de gegevens van de donor moesten anoniem blijven, maar ik weet wel dat de gebeden van al die duizenden mensen hebben geholpen en dat ik net op tijd een donorlever kreeg.”

De kans was groot dat de donorlever zou worden afgestoten

Doordat de artsen aan het eind van hun mogelijkheden waren gekomen en alle organen - tot aan de hersenen toe - langzaam vergiftigd werden, was het de vraag of Jannica er zonder hersenbeschadiging uit zou komen. “Voor mijn man en mijn ouders was de spanning ondragelijk, zelf kreeg ik hier niet veel meer van mee; ik kon elk moment komen te overlijden. Het was een ongelofelijk wonder, dat er net op tijd een donorlever beschikbaar kwam.”

Het eerste jaar na de transplantatie was het afwachten of het getransplanteerde orgaan zou worden geaccepteerd door het Jannica’s lichaam. “Als er artsen aan mijn bed stonden en ik vroeg of het goed ging, zeiden ze steevast: ‘We weten niet of het goedkomt, het is echt nog even afwachten.’ Dat was heel spannend, maar meteen na de transplantatie kreeg ik weer kleur op mijn gezicht en verdween de gele tint, dus de artsen hadden goede hoop.”

Dit leven is maar een fractie van de toekomst die op mij wacht

Een jaar lang moest Jannica revalideren. “Ik heb opnieuw leren lopen, praten en lezen en moest leren accepteren dat ik ziek en zwak was. Dat was enorm confronterend voor mij.”

Jannica had veel vragen aan God. “Ik wist niet meer Wie God was en begreep niet waarom Hij niet eerder had ingrepen. Ik heb het uitgeschreeuwd tot God; het voelde alsof mijn beste vriend mij in de steek had gelaten. Toch luchtte het op om alles bij God neer te kunnen leggen en langzaam voelde ik mij weer dichter bij God komen en werd mijn relatie met Hem hersteld.”

Van een vriend kreeg Jannica het lied Thy will be done doorgestuurd. “In dat lied werd gezongen ‘I know you see me, I know you hear me, Lord’. God liet mij weten dat Hij tijdens mijn ziekte geen seconde van mijn zijde is geweken. Ik begon te beseffen dat dit leven maar een fractie is van de toekomst die op mij wacht; ik ben op weg naar een oneindige toekomst in Gods armen. Elke dag dat wij hier in gezondheid mogen leven is een zegen van God. Ik weet nu dat God van ons vraagt dat wij deze kostbare tijd gebruiken om de gaven die Hij ons geeft te benutten.”

Jannica te horen in de Podcast 'Het ene moment'

Jannica van Barneveld: ‘Ik kwam op een plek waarin God mijn laatste redding was’

Jannica te horen in de Podcast 'Het ene moment'

In de podcast Het Ene Moment gaat Jannica met Elsbeth Gruteke in gesprek over dat ene moment, dat haar leven voor altijd anders heeft gemaakt.