Jannie verloor haar vrienden door de scheiding

“Mijn scheiding heeft me een flinke klap in mijn gezicht gegeven als het aankomt op mijn vriendschappen. Elk weekend had ik wat te doen. Een verjaardag, feestje of leuk uitje met de grote vriendengroep waar mijn toenmalige man en ik deel van uitmaakten. We hadden veel lol en zaten in dezelfde levensfase met opgroeiende kinderen. Toen we waren gescheiden, ging de hele groep verder met hem. Ze kozen één kant, zijn kant. Het is wellicht een logisch gevolg, omdat het vanuit vroeger zijn vriendengroep is. Maar een kant kiezen hoeft toch helemaal niet? Men beseft niet wat het voor de andere kant betekent. Ook twee andere stellen met wie we ieder jaar Oud en Nieuw vierden, nodigden alleen hem nog uit. En zelfs een vriendin, die ik al kende vanaf mijn zestiende, wilde liever leuke dingen met mijn ex-man blijven doen.”

Vergeet me niet!

“Ligt het aan mij? Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat waren de eerste gedachten die door mijn hoofd spookten. Via mijn kinderen hoorde ik dat alle uitjes en verjaardagen nu zonder mij werden gevierd. Het voelde alsof ik uit mijn eigen leven stapte. Het ging gewoon door, maar er miste één poppetje. Dat was ik. Ik heb lange tijd geprobeerd om het contact met deze vrienden te herstellen en hen uitgenodigd om eens langs te komen. Vanbinnen dacht ik: ‘Hallo, ik ben er ook nog! Vergeet me niet!’ Vaak kwam er wel een reactie, maar op het aanbod ging niemand in. Was deze 18 jaar vriendschap dan niets waard?”

Los zand

“Het heeft lang geduurd, voordat ik me realiseerde wat er echt aan de hand was. Ik ben een open boek en praat gemakkelijk over mijn emoties en wat mij bezighoudt. Mijn toenmalige man doet dit niet. Zo’n vriendschap is natuurlijk veel makkelijker en gezelliger. Maar binnen een vriendschap mag je toch huilen, lachen en elkaar confronteren? De vrienden die mij in de kou lieten staan, zijn los zand. Daar kan ik niet op bouwen.”

Echte vriendschap

“Door de scheiding en het los moeten laten van een groot deel van de mensen met wie ik omging, heb ik geleerd wie mijn echte vrienden zijn. Met hen kan ik lachen, maar ook over serieuze onderwerpen praten. En als we met elkaar in gesprek gaan, doe ik dat uit liefde. Goede, hechte vriendschappen zijn veel waardevoller dan een grote groep mensen op me heen. Ik hoef niet op m’n knieën te smeken of ze met me willen afspreken. Deze vriendschappen geven me energie, in plaats van dat ze energie kosten. Op zich wil ik nog weleens een gesprek met de personen die ik niet meer heb gesproken sinds de scheiding. Gewoon om te weten waarom het zo is gelopen. Maar na jaren van onzekerheid, ben ik nu op een punt dat ik het accepteer. Wat ik uit deze ervaring meeneem, is dat het niet het belangrijkste is dat anderen mij accepteren. Ik weet dat God mij accepteert, want Hij blijft altijd.”

Lees ook: 'De man van mijn dromen veranderde compleet'