Kruiswoorden: "In Uw handen leg Ik Mijn geest" (7)

Jezus roept nog één keer luid tot Zijn Vader. Is het een stervende die om hulp roept bij de laatste reis?

Opmerkelijk genoeg komen ook deze woorden uit een Psalm, Psalm 31:6. Daar is zeker geen sprake van iemand die het hoofd neerlegt en bereid is te sterven, maar iemand die alles doet om het leven te behouden.

Jezus ging sterven, dat is zeker. Maar hij is niet gesneuveld, niet gevallen in de strijd, niet bezweken aan zijn verwondingen. Het was geen natuurlijke dood – zelfs de rechtbank die zich bezig hield met kruisigingen was verbaasd dat hij al zo snel gestorven was.

Hij legde, zoals hij eerder had aangekondigd, zelf zijn leven af toen alles volbracht was. Met opgeheven hoofd en luide stem kondigt hij de volgende stap aan: "In Uw handen leg Ik Mijn geest" heeft dezelfde betekenis als "Mijn leven is in Uw hand". Aan de Godverlatenheid is een einde gekomen; Vader en Zoon zullen samen de kroon op het werk zetten.

De overwinning die Jezus aan het kruis behaalde – liefde tot het uiterste – kreeg een vervolg. In het dodenrijk proclameert hij de overwinning van de liefde. De dood zal krachteloos gemaakt worden en moet Jezus uiteindelijk laten gaan als hij uit de dood opstaat. Ook zal hij de zielen redden van hen die in het dodenrijk, in 'Abrahams schoot', wachten op de komst van de Messias; hij zal hen meevoeren naar het paradijs.

Uit de laatste woorden van Jezus spreekt een enorm vertrouwen, alsof Hij zegt: 'Met U zal het lukken'. Zou dat ook voor mij gelden in alle omstandigheden van het leven?

Vader, in Uw handen leg Ik Mijn geest
(Lucas 23:46).