Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | De Aanwezige

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte donderdag 18 juli 2019 – De Aanwezige

Ik zit al buiten op deze vroege ochtend. Het ruist om me heen. Wind, snelweg, bladeren van bomen. Verder is er niets. Oh wacht, natuurlijk, de vogels. Zij zijn er ook.

Vandaag schrijf ik nog. En morgen. Daarna is het vakantie en hang ik mijn ochtendritueel aan de wilgen. Mogelijk de jouwe dus ook. Als deze PopUpGedachte jouw verstilde momentje is geworden. Half augustus zijn we weer terug. Ik wou zeggen: ‘met frisse, nieuwe inspiratie’ want dat klinkt logisch. Maar dat is niet zo. Elke ochtend is de inspiratie fris, gek genoeg. Het is niet bedacht van te voren, er is geen voorraad die op een gegeven moment uitgeput raakt. Het is er gewoon. Het bijna-magische gebeuren van gaan zitten, stil worden, bidden, lezen en beginnen te schrijven totdat het genoeg is. Daar is geen nieuwe inspiratie voor nodig. Die inspiratie is voor handen. Het is alleen fijn om een week of wat te kunnen uitslapen en niets tot weinig meer te produceren. Dat gaan we maar eens doen. Na dit weekend.

Als Mozes vanochtend vraagt aan de stem van De Eeuwige, het Goddelijke, hoe het ook heten mag, wat de naam is waar hij aan mag refereren als hij naar dit moment verwijst. Hij staat met zijn schapen in de woestijn -gevlucht uit Egypte omdat hij door de farao anders vermoord zou worden -  en kijkt naar een brandende braamstruik die maar niet wil verteren door het vuur. Blijkt God zichzelf te laten zien, hij moet z’n schoenen uitdoen en krijgt de opdracht terug te gaan naar Egypte om het Joodse volk daaruit te leiden, te bevrijden zogezegd.

Oké, zegt hij, maar hoe noem ik u dan. U, de opdrachtgever, tegenover mijn volksgenoten? Als zij me vragen: Wat is de naam van die God? Wat moet ik dan zeggen?’Toen sprak God tot Mozes: "Ik ben die is." En ook: "Dit moet gij de Israëlieten zeggen: Hij die is zend mij tot u. Bovendien zei God tot Mozes: ‘Dit moet gij de Israëlieten zeggen: “De Heer de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, zend t mij tot u. Dit is mijn naam van altijd. Zo moet men mij aanspreken, alle geslachten door."'

Je kunt de Eeuwige met miljoenen namen tooien, maar de essentie van het goddelijke is de aanwezigheid. Altijd, overal, vanaf ooit tot ooit. Een allesdoordringende trilling die leven tot stand bracht, die het goede ademt, waar het kwaad zich tegen verzet, die. En die eeuwige aanwezigheid heeft zich ooit al verbonden aan het lot van Abraham, Isaak en Jakob. Er is geen vaagheid in de Eeuwige, ook al is hij ongrijpbaar. Het is aanwezig in de geschiedenis van de wereld, in de levens van concrete mensen, in discussies met aartsvaders als Abraham. Die Aanwezige zal er altijd zijn. En is er nu. En hij (mannelijk voornaamwoord is krakemikkig, doet geen recht maar ‘het’ vind ik ook niet echt lekker verwijzen) zal altijd weer opduiken omdat hij nooit is weggeweest.

In tijden van eenzaamheid en depressie, in tijden van diep geluk en feest, elke keer weer is die door het leven getekende Eeuwige, door de omgang met Abraham, Isaak en Jakob zichtbare aanwezige, altijd is die in en om ons heen. Dichterbij dan je eigen hart, vertrouwder dan je eigen huid, even makkelijk te vergeten als het feit dat je ademt. Er zijn niet zoveel momenten dat ik weet dat ik adem. Toch houdt het mij in leven. Kan en gaat het niet anders dan in en door adem. Pas als die wordt afgesneden, voel ik de paniek. En als er dan weer adem is, de opluchting. De dankbaarheid. Maar het duurt niet lang of ik adem weer zonder het te weten en ga over tot de orde van de dag.

Hij die is. Geest, Aanwezige, zoals in Abraham, Isaak en Jakob. En in Jezus van Nazareth. Dichterbij dan je adem, waar je ook gaat. Dat is het idee. En adem is onbevooroordeeld. Het wil ook niets. De Eeuwige heeft zich ook geïntroduceerd als onbevooroordeeld, hij laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen, zeggen de teksten. Over jong en oud, goed en slecht gaat de zon op. Maar anders dan de adem is de richting van het leven dat de Eeuwige brengt gekwalificeerd. Altijd gericht op herstel van rechtvaardigheid, zorg voor dat wat zwak is, dienend aan degenen in nood. Deze adem die ons dichterbij is dan onze eigen, doet altijd een beroep op ons geweten, zoekt leven dat zich bekommert. Om natuur, om dieren, om medemensen, om schoonheid. Het is adem met een missie. Zo vertrouwd dat ze gemakkelijk wordt vergeten, zo licht dat ze makkelijk wordt onderdrukt. Maar nooit zal ze weg zijn. Deze Aanwezige.

Heb het goed.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--