Lazarus staat op | Intuïtief verbonden

Intuïtief verbonden – PopUpGedachte dinsdag 1 september 2020

Het was een fiks conflict tussen vrienden, een jaar of wat geleden. Ze hadden een team gevormd en dat was fantastisch gegaan. Gedreven, samen onderzoekend. Wekelijkse vergaderingen tot diep in de nacht. En toen ging het niet meer. Het onderlinge begrip was weg, de discussies gingen alleen nog maar over het proces. Er vielen harde woorden.
Ik belde de een en hoorde een verhaal over wat er aan de hand was en ik belde de ander en hoorde een ander verhaal. Om te kijken of we eruit konden komen, nodigde ik ze op kantoor, ’s avonds. Het zou geen gemakkelijke sessie worden, dat was duidelijk. Er stond een borrel klaar, benen op tafel. De uitnodiging was als volgt: we gaan een poging doen elkaar te begrijpen. De waarheid boven tafel krijgen en dan een oordeel vellen, heeft hier geen zin. Misschien überhaupt wel niet, terwijl dat zo vaak onze eerste neiging is. Maar het gaat dit team niet verder helpen.

Van een ouddocent leerde ik de term ‘aanvaardend begrijpen’. Hij stelde dat als je maar je verplaatst in de ander, ziet door zijn of haar ogen, de ander uitlegt wat hij of zij heeft gezien, vervolgens heeft gedacht en wat hij of zij daarbij heeft gevoeld – dat je dit vrijwel in alle gevallen kunt begrijpen. Daarmee keur je het niet goed, daar gaat het niet over. Je kiest alleen om te aanvaarden wat de werkelijkheid van de ander is, de logica en de emotie daarachter. En dat is al helend in zichzelf. Dit team zou waarschijnlijk niet meer functioneren, maar om het goed af te kunnen sluiten en een tweede mijl te gaan zou dit kunnen werken.

En de één begint te vertellen, strak volgens de drieslag van zien, denken en voelen. Ik heb dit en dat gezien, dit of dat erbij gedacht en vervolgens me zo gevoeld. En de anderen hadden de taak om te proberen te volgen, te proberen te begrijpen, de gevolgtrekkingen, de emotie. En dat bleek te kunnen. Er ontstond ruimte voor iedereen. Het gevecht was eraf. Het morele oordeel over iemands handelwijze lag er nog wel, maar het was anders geworden. Zachter. Met meer begrip en verbinding. Ze hadden door elkaars ogen naar elkaars werkelijkheid gekeken. En hun ‘waarheid’ even geparkeerd.

Vandaag lijkt er de uitnodiging te liggen van Paulus om zo door de ogen van de Eeuwige te komen kijken. Om de gevolgtrekkingen van de Eeuwige je toe te eigenen. Om intuïtief de visie van de Eeuwige zelf te leren verstaan. Wat absurd is, want hoe past het in godsnaam in je hoofd, of in je hart, of in je ziel. En toch, Paulus – heb je hem weer – windt er geen doekjes om. Goddelijke intuïtie. Intuïtie komt van het Franse beschouwen en is een vorm van direct weten, een ingeving, zonder dat dit beredeneerd is. Dat is wat Paulus hier uitlegt over dat vreemde, zo vage personage, de Geest van God. Een paar, voor Paulus’ doen, zeer heldere zinnen vanochtend in de derde lezing:

'de Geest van God door­grondt alles, zelfs de diepste geheimen van God. Ook onder ons mensen wordt iemands wezen alleen gekend door zijn eigen geest. Zo kent alleen de Geest van God het wezen van God. Wij hebben echter niet de geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God komt. Hij doet ons inzien al wat God ons in zijn genade gegeven heeft.'

Een absurde intimiteit. Zien, denken en vervolgens voelen vanuit de Eeuwige zelf. Er is eindeloos veel misgegaan door mensen die meenden dat te kunnen, zich vervolgens verhieven boven de normale moraal en politiek of persoonlijk de slechtste dingen deden. Het is een gevaarlijk statement van Paulus. Maar dat doet Jezus ook de hele tijd: het goddelijke in handen geven van gewone mensen. Die er iets briljants mee kunnen doen – en heel beroerde dingen.

De uitnodiging ligt er. Er waait een Geest door de wereld, die in jouw ziel een perspectief kan kweken op de wereld, op jouzelf, op de ander, dat niets minder dan goddelijk te noemen is. Hoe vaak vraag ik me niet af of de ander bedreigend is of me iets te bieden heeft, of dat ik toch wel succesvol moet zijn, of bang zijn om te falen – er is een perspectief, een andere intuïtie, die niet door eindeloze studie ontstaat, maar door een stille ontmoeting, geboren uit verlangen, gegeven uit genade, zeggen de teksten dan. Een godgegeven intuïtie voor het goede, het ware, het schone midden in de pijn, de onzekerheid en het niet-weten.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst. Meer PopUpGedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl en voor nu; vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.