Lazarus staat op | Nieuwe moed
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Nieuwe moed – PopUpGedachte dinsdag 19 mei 2020
Het zijn twee woorden die me raken op deze vroege ochtend. Nieuwe moed. Precies wat steeds opnieuw nodig is. Gek is dat eigenlijk. Dat je leven steeds opnieuw weer zo’n dosis nodig heeft. Moed om aan de dag te beginnen, moed om de ander onder ogen te komen, moed om jezelf onder ogen te komen. De moed om hier weer in de stilte aan de keukentafel te gaan zitten en te beginnen met schrijven aan een overweging waarvan ik nog niet weet waar die heengaat, maar die over een klein poosje wel af zal zijn. De moed om de krant te lezen. De moed om te bidden. Als je tenminste daaraan doet. Ik doe het nog maar weinig. Al herinner ik me dat nieuwe moed en bidden best een relatie hebben met elkaar. Net als nieuwe moed en diep ademhalen. Vandaag een gebedsfragment van een dichter, uit een eeuwenoude Psalm:
U prijs ik om uw goedheid en trouw,
want uw belofte hebt Gij mateloos vervuld.
Wanneer ik tot U riep hebt Gij mij steeds verhoord,
Gij hebt mij altijd nieuwe moed gegeven.
De man in kwestie heeft een bron te pakken waar elk lichtelijk uitgeput mens jaloers op zou zijn. Hij heeft een lijntje met een krachtcentrale waar hij steeds opnieuw weer op terug kan vallen. En er zullen heus momenten zijn dat het donker is, dat ook deze dichter geen zin heeft, geen gat er meer in ziet, maar op dit moment in zijn schrijven beseft hij hoe vaak er antwoord kwam. En wat voor antwoord? De problemen verdwenen niet als sneeuw voor de zon, er kwam geen geld uit de lucht regenen, er werd geen baan op een presenteerblaadje aangeboden en de zieke geliefde werd niet op slag genezen. Nee, nieuwe moed, kreeg hij. That’s it.
Nieuwe moed betekent dat de shit niet voorbij is, dat de dag die wacht nog steeds een berg kan lijken, dat wat je onder ogen moet komen even pijnlijk kan zijn – en toch. Nieuwe moed. Het aardse realisme van deze spiritualiteit is soms gewoonweg te pijnlijk. Uiteindelijk wil je toch gewoon gered worden, er níet doorheen hoeven. Hoe moet je volhouden als je niet weet of het goedkomt – met jezelf, met je geliefden, met je migraine, met het onrecht dat je met z’n holle ogen aanstaart? Als er dan iets goddelijks is out there, laat Hij het dan oplossen. En wat krijg je als antwoord: nieuwe moed. Dat is geen oplossing. Alleen de mogelijkheid om het weer een dag aan te gaan.
Hoe krijg je die dan? De dichter heeft z’n leven lang geoefend. Opgevoed als Joods jongetje de woorden leren brabbelen uit de Thora, de Eeuwige leren kennen in voorschriften en visioenen van een rechtvaardige wereld. En hij heeft geleerd om te bidden. In het seculiere Westen is bidden nooit weg geweest. We bidden allemaal. Schietgebedjes, vloekende smeekbedes, kleine wensen. En we sturen ze het heelal in zonder te weten of er iets of iemand luistert. Soms zelfs in de vaste overtuiging dat er niets of niemand luistert. Maar het lucht lekker op.
Er zijn er altijd gebleven met een vaste overtuiging dat wie de stilte zoekt, de ogen sluit of juist opent, de handen vouwt of juist opent en de aandacht zoekt voor de Eeuwige - een kracht achter en in deze wereld die er altijd geweest is en altijd zal zijn - dat je dan gezien wordt en gehoord. Lang niet altijd stroomt er nieuwe moed door je heen, maar het gebeurt wel.
Er zijn er die absoluut niet geloven, maar toch maar weer zijn gaan bidden. Precies om die nieuwe moed. Je hoeft niet te weten hoe het zit. Misschien is het voor de westerse mens anno nu wel onmogelijk om te geloven wat er allemaal geschreven staat en wat ons in vaak zo ouderwetse beelden als christendom is overgedragen. En misschien hoeft het wel helemaal niet. Misschien is de handeling van een gebed vooreerst wel voldoende. Want nieuwe moed is voor iedereen nodig. En ze zeggen dat de Eeuwige geeft zonder verwachting of verwijt. Zoals de zon die opgaat, je hoeft alleen maar uit de schaduw te stappen om je te koesteren in de warmte.
Tot zover vanochtend. Dit was de PopUpGedachte van vanochtend. Meer te vinden op lazarusstaatop.nl. Een hele goede dinsdag gewenst, en moed, vrede en alle goeds.
PS. Vanwege veranderde voorwaarden van What's App hebben we geen app-service meer. Wel kun je elke morgen de overdenking van Rikko ontvangen in je mailbox om 08.00 uur. Hier meld je je ervoor aan. Natuurlijk vind je de overdenking ook dagelijks via onze social mediakanalen op Facebook, Twitter en Instagram.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
