Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Soms zou je willen dat er spijt was

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Soms zou je willen dat er spijt was – PopUpGedachte vrijdag 1 oktober 2021

Gisteren, in de PopUpGedachte, was er spijt en moest er feest gevierd worden, vandaag mis ik de spijt. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille en de lezingen van de dag, zoals ik die lees ‘s ochtends tussen zes en zeven keren, draaien de medaille linksom en rechtsom – zodat je niet meer weet wat nu voor- en achterkant is.

Er is weer hoop op een kabinet met dezelfde partijen, die het heel anders willen gaan doen. En je begrijpt de cynici, want is dat niet gewoon een goed getimede, lang uitgesponnen strategie om het debacle van de kindertoeslagaffaire lang genoeg achter je te laten en dan gewoon door te kunnen?
Tegelijk is de wil om te veranderen significant. Maar is er spijt? En kun je dat registreren? Constructieve spijt dan?

Niet alleen over de kindertoeslagaffaire, maar ook over het migratiebeleid. Nederland is het strengste land van Europa én wordt strenger. Terwijl er diverse landen om ons heen soepeler worden, want het is van de zotte om zo lang niet te mogen werken als je nog in procedure zit. Andere landen haalden wel groepen mensen van het eiland Lesbos, maar Nederland financierde een schaamlap op het vasteland.

Wonen, polarisatie – het is heus niet de fout van het kabinet, maar schaamte – bij onszelf. Het zou best wel oké zijn. Ik lees bijvoorbeeld de openingszinnen uit een toespraak van Baruch vanochtend:

De Heer onze God is rechtvaardig, maar wij, Judeeërs en burgers van Jeruzalem, onze koningen en edelen, onze priesters en profeten en onze voorvaderen staan nu vol schaamte voor Hem: wij hebben gezondigd tegen de Heer onze God. Ongehoorzaam waren wij; wij hebben niet naar Hem geluisterd en niet geleefd volgens zijn voorschriften.

Kijk, voor zo’n uitspraak moet je natuurlijk eerst in zo’n God geloven – maar het idee: dat koningen naast priesters, profeten en voorvaderen staan en realiseren dat ze het verknald hebben. Dat is een briljant beeld. Kunnen we dat even realiseren met elkaar? Waarschijnlijk niet...
Maar waar zit ik dan? Erken ik nog dat dergelijke spijt nodig is – of heb ik het al opgegeven en ben ik cynisch geworden. Spijt bij derden, mensen in het pluche. Die vervolgens ook weer door zullen moeten om zich in te zetten voor verbetering en groei – en waarvan velen dat vanaf dag 1 dat ze leiding geven aan het doen zijn: zich inzetten voor verbetering en groei, stapje voor stapje.

En voor mezelf: waarover schaam ik mij, gezien de woningmarkt, toeslagenaffaire, migratiedossiers en wat niet al? En waar sta ik dan, tegenover de Eeuwige? Ik kan dat niet oplossen, natuurlijk. Maar dat was ook helemaal niet de vraag. Dat is dezelfde reflex als tegen mensen die protesteren tegen grensgeweld zeggen: we kunnen ze ook niet allemaal hierheen halen. Niemand was daarvoor aan het pleiten, het ging om het ophouden met de marteling. Wat verwacht je nou; dat we zeggen dat je gelijk hebt en dat het geweld en de ontmenselijking dus inderdaad maar gewoon door moet gaan. De vraag is niet om dit op te lossen; de vraag is waar ik sta.

Er zijn van die momenten in je leven dat je beseft dat de samenleving op diverse punten faalt en dat je de energie voelt om te protesteren of een verandering in te zetten. En dat ebt gegarandeerd weer weg. Hoe kom ik dan weer bij die overtuiging? Ik ben zo weer gewoon mijn leven aan het leven. Kan ik af en toe terug naar de schaamte, naar de frustratie en het verdriet – en het leven een duw geven, misschien is het alleen al door af en toe plek in je huis te bieden, of net even wat meer contact te leggen in je buurt of met – als het voor je geldt – ouders op de kinderopvang. Note to self, want dat kan ik echt niet. Ik ben al snel weer weggefietst op weg naar mijn volgende klus.

Voor nu; schaamte en spijt is zinnig, soms moet je de medaille omdraaien en vieren wat er wel is, om dan verderop de medaille weer door te draaien en te zien waar het mis is. Als dat een beetje op een zinnige manier lukt met elkaar, hebben we die medaille nog verdiend ook.

Een heel goed weekend gewenst alvast, een goede vrijdag en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--