Lazarus staat op | Verstoppertje spelen met de Eeuwige heeft geen zin

Verstoppertje - PopUpGedachte woensdag 25 augustus

Soms wil je er liefst even niet zijn. Ik weet niet of je het herkent, maar ik denk dat hier de uitdrukking: ik kan wel door de grond zakken, vandaan komt. Dat je het liefst wil dat de aarde zich onder je opent en je verdwenen bent, omdat je de situatie waar je in terechtgekomen bent maar met moeite kunt verdragen. En dat kan ontstaan uit stomme, grappige, hilarische blunders waar je alleen een rode kop aan overhoudt of uit de diepe wanhoop en depressie die nergens ook maar enige uitweg ziet.

Soms wil je weg. Weg uit de aanwezigheid van anderen die dichtbij je staan, weg uit het wereldje waar je in bent opgegroeid. Weg uit de kerk waar je vandaan komt. Weg bij jezelf ook liefst.

Maar dat is nog zo gemakkelijk niet. Er zijn er die zeggen dat ze de hele wereld over zijn gereisd, maar heel boeiend was het niet, want het was overal hetzelfde zo’n beetje. Naast alle toffe dingen die ze hadden gedaan en gezien. Maar waarom was het overal hetzelfde? Omdat je overal jezelf meeneemt. Jezelf, met al die vragen, uitdagingen, stommiteiten en manieren van doen.

Maar toch wil je soms weg, heel ver weg. Van de ander, van jezelf, van God eventueel.
Dat herkent de psalmschrijver vanochtend in psalm 139

Al stijg ik naar de hemel op: daar zijt Gij reeds,
al daal ik in het dodenrijk: Gij zijt aanwezig.
Al leen ik ook de vleugels van de dageraad
en strijk ik neer aan gene zijde van de zee:
ook daar is het uw hand, die mij blijft leiden,
ook daar houdt Gij mij stevig vast.
En zeg ik: ‘Laat het duister mij bedekken,
laat alle licht verzwolgen worden door de nacht.
Dan zal de duisternis voor u niet donker zijn,
de nachten even helder als de dagen,
voor U zijn licht en duisternis gelijk.

Het heeft geen zin om verstoppertje te spelen met de Eeuwige. Frustrerend, misschien ook niet iets dat per se je inneemt voor God. We zijn gesteld op onze privacy en onze autonomie. En dan is de Eeuwige overal en altijd aanwezig?

Wat heeft die schrijver ervaren? Dat weten we natuurlijk niet zo goed, behalve dat in de vlucht van dat wat je dwars zit – je meestal ergens weer op heel andere plekken tegenkomt wat je dwarszit. En dat is een cadeau uiteindelijk. Je hebt nog iets op te lossen. En hier, waar het gaat om de Eeuwige? Mijn worsteling met het hogere, de worsteling met het bestaan van God of het leven met God – het maakt niet uit waar ik het zoek en hoe ik me wil verwijderen, de Eeuwige is er wel.

En dat is dan gelijk ook een troost. Je kunt het blijkbaar niet zo duister maken dat de Eeuwige er niet je naam fluistert. Je kunt niet zo ver vluchten of de Eeuwige kijkt met je mee naar de vergezichten die je hebt gevonden. Je kunt niet zo ver afdalen of in het donker huist hij. Of zij. Of het. Geduldig, betrokken, aanwezig. Jouw licht of jouw duisternis, voor de Eeuwige zijn ze allebei gelijk

Tot zover de PopUpGedachte vanochtend, een hele goede woensdag gewenst en vrede en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.