Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Dat er aan je gedacht wordt, dag in, dag uit

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Dat er aan je gedacht wordt, dag in, dag uit – PopUpGedachte van woensdag 27 oktober 2021

In de Podcast HeavyWeight vertelt John Green, de beroemde schrijver waar ik nog nooit van gehoord had (hij schreef The Fault in Our Stars en dat komt me wel vaag bekend voor), over Nick. John was net toegelaten tot de opleiding tot priester en liep als voorbereiding mee als geestelijk verzorger in een ziekenhuis. Daar wordt hij zo geraakt door de het lot van een jochie van drie dat met de heftigste brandwonden wordt binnengebracht, dat hij z’n geloof verliest. Hij heeft aan de ouders van dat jochie niets meer te zeggen en kan niet geloven in een God die iets dergelijks laat gebeuren. Hij gaat niet verder met z’n studie, wordt uiteindelijk die bestsellende auteur waar ik nog nooit van gehoord heb, interviewt groten der aarde zoals Barack Obama en hij bidt. Ongelovig als hij is, bidt hij dagelijks voor Nick, dat driejarige jochie dat hem maar niet uit het hoofd wil. Het kan haast niet dat Nick nog leeft, maar hij bidt toch. En op een dag gaat hij online op zoek naar Nick en blijkt Nick nog te leven. In de podcast volgt een intense ontmoeting, een gesprek waar John nog veel meer zenuwen voor heeft vooraf dan voor dat gesprek met Obama.

Punt is vandaag dat de beste man bidt. Hij gelooft niet in God, zeker niet in de rechtvaardigheid van zo’n God, hij betwijfelt of Nick uberhaupt nog leeft – en toch. Nick is dankbaar, dat er aan hem gedacht wordt (en zegt wijs en subtiel dat het niet alleen hemzelf goed gedaan heeft, maar waarschijnlijk ook een functie had voor John Green zelf). Vandaag lees ik in de teksten dat volgens Paulus er zo voor elk van ons gedacht, gezucht, gebeden, gehoopt wordt. Niet door een beroemde schrijver in Amerika, maar door de Geest van de Eeuwige zelf. Dat is misschien minder spectaculair, of als het wel spectaculair is, dan minder grijpbaar, maar toch. Het is wel een soort John en Nick verhaal. Dit staat er vanochtend in de lezing van de dag:

“Broeders en zusters, de Geest komt onze zwakheid te hulp. Want wij weten niet eens hoe wij behoren te bidden, maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitspre­ke­lijke verzuchtin­gen.
En Hij die de harten doorgrondt, weet waar de Geest op zint, want Hij pleit voor de heiligen naar Gods bedoeling.”

Er is dus een één-tweetje gaande tussen de Eeuwige die de gebeden hoort en de Geest die zich een slag in de rondt bidt en zucht en hoopt en pleit. Zij (de Geest is vrouwelijk in het oorspronkelijke hebreeuws, las ik onlangs nog weer op Lazarus.nl) zij denkt, hoopt, bidt ergens out there, als een John Green, voor Nicks als jij en ik daar geen enkele weet van hebben. Dat is wat Paulus hier stelt. Hoe hij het dan wel weet, mag Joost weten. Er zijn altijd vragen te over te stellen, maar de gedachte is een troostende en dat is deze.

Ik kom lang niet altijd toe aan gebed, niet voor anderen, niet voor dat wat er speelt in mezelf. Ik zou een dagboek moeten bijhouden, denk ik weleens. Dat zou helpen om te beseffen wat er allemaal in me omgaat en wat er in mij om aandacht en liefde en een beetje genade schreeuwt. Maar ik ben te druk of te moe, meestal. Dus we hobbelen door en soms breekt er iets en dan bidt je of huil je uit of wat er dan ook gebeurt.

Hoe dat te doen? Bidden naar behoren, je hart openleggen, in verbinding staan met de Eeuwige bron van alles om je te laten liefhebben, om je verlangens op tafel te leggen zodat ze niet een verward eigen leven gaan leiden onder de oppervlakte, hoe dat te doen? Ik weet het niet, soms lukt het, even. En nu denk ik; misschien lukt het soms even omdat er altijd een John ergens zit te bidden voor mij, iemand die verlangt dat het me goed gaat, die zucht in de hoop dat er zorg is, als een moeder op afstand – misschien is daarom toch de Geest vrouwelijk.

Ik weet niet of het een snaar raakt, maar luister als je wilt vooral naar de podcast met John en Nick en leg m eens naast deze gedachte van Paulus. Er wordt aan je gedacht, dat is het idee.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede woensdagochtend gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--