Smullen van romantische verhalen van lezeressen

Met ingepakte koffers en al

Esther werd verrast door haar man. “Tien jaar geleden waren mijn man John en ik op zoek naar een locatie voor ons 25-jarig huwelijk. Zo hadden we een dagje gepland om samen ergens te kijken. Toen we eenmaal bijna bij de locatie waren reed John er voorbij. Ik reageerde verbaasd: ‘Je rijdt er voorbij?’ Hij antwoord met een dikke grijns, ‘Oh ja?’. Ik werd zenuwachtig. Wat gaat er gebeuren? Had hij gewoon een nachtje in een hotel geboekt, zonder dat ik het wist. En m'n kleding dan? M'n make up, m’n föhn… Uiteindelijk bleek dat hij onze 17-jarige dochter had gevraagd om mijn koffer in te pakken zodat hij niks zou vergeten (welke man denkt daar nou aan?). Zelfs de koffer had hij in de auto gesmokkeld zonder dat ik het in de gaten had. Ook zou onze dochter thuis de boel draaiende houden. Nou, dat was het meest ontspannende nachtje weg ooit! Op ons 25-jarig jubileum bleek ook nog eens dat onze dochter het goed had onthouden, want we kregen een nachtje weg op onze trouwlocatie.

Ik hou van joú

Fenneke vertelt over haar mooiste Valentijnsdag. “Mijn man heeft in onze verkeringstijd, mijn hart meermalen veroverd, maar één specifieke actie steekt er met kop en schouders bovenuit. Op Valentijnsdag heb ik een bos rode rozen cadeau gekregen met aan elke roos een kaartje. Op elk kaartje stond een eigenschap die hij liefheeft en waardeert in mij. We hebben het samen uitgepakt door de eigenschappen langs te lopen. Hij nam er echt de tijd voor om ze een voor een langs te gaan en zijn gedachten te vertellen per eigenschap.

'Elke bloem met een eigen verhaal'

Ik was tot tranen geroerd hoe iemand mij zo kan zien en leven spreekt over mij. Ja, ik ervaar het echt als een gebaar van gemeende liefde voor wie ik ben. Hoe zorgvuldig hij de woorden gekozen heeft om op te schrijven. Elke bloem met een eigen verhaal. Zo kregen de woorden 'ik hou van joú' nog meer betekenis voor mij.” 

Zelfgeschreven lied

Marit werd op een bijzondere manier ten huwelijk gevraagd. "Een huwelijksaanzoek was iets wat ik 8 jaar geleden elk moment wel aan zag komen. Ik was zeer oplettend of ik iets opmerkte wat anders was dan normaal. Maar nee hoor, ik zag en hoorde niets. Totdat ik een vlog binnenkreeg van mijn huidige man. Hij vroeg of ik naar HET bankje in het Euromastpark wilde komen, daar waar hij de eerste keer zijn liefde aan mij had verklaard. Ik erheen op mijn fiets, vol verwachting. Eenmaal daar aangekomen was manlief niet in de buurt te bekennen. Ik had toch wel het goede bankje in mijn hoofd?! Mijn telefoon trilde en de volgende vlog kwam binnen. Zo werd ik via hints en vlogs door de halve stad Rotterdam geloodst, langs allerlei betekenisvolle plekjes voor ons. Bezweet en met een verwaaid hoofd kwam ik uiteindelijk uit bij het schip de SS Rotterdam. Ik liep daar de Captains Lounge binnen en zag een prachtige vleugel staan. Achter de vleugel zat hij op mij te wachten. Hij begon te spelen en zong een zelfgeschreven liefdeslied voor mij. Het was stil geworden in de Lounge en ik was echt diep geraakt. Hij had mij niet meer kunnen verrassen of geven dan dit. Pianospelen kan hij heel goed, maar zingen... Nee dat is niet zijn sterkste kant. Dat hij dit deed midden in de Captains Lounge was een complete verrassing, ik kreeg een zelfgeschreven lied van hem. Dank je wel lieve schat voor dit prachtige cadeau aan mij!"

Joshua en Femke-Louise hadden als tieners verkering. 23 jaar later komen ze elkaar weer tegen, in de supermarkt, en worden ze opnieuw verliefd. Lees hun verhaal: "Ik heb een extra rondje gelopen om haar aan te spreken.”