Marco den Toom: 'Dat ik harten kan raken is een cadeau'

De liefde voor het vak is er langzaam ingeslopen bij deze organist. ‘Mijn moeder heeft een briefje dat ik als kind geschreven heb, altijd bewaard', vertelt hij. Er stond op dat ik orgelmeneer wil worden. Mijn vader was organoloog. Ik ging wel eens met hem mee voor zijn werk, mijn broer speelde orgel en zo begon ik ook een beetje te rommelen.’

Componeren

‘Meestal is componeren voor 90 procent zweten. Daar moet je voor gaan zitten. Soms helpt een rondje lopen om het weer te laten stromen. Als je instrumentele muziek maakt, wil je niet hetzelfde maken als dat je de vorige keer gemaakt hebt.' 

Cadeau

Op de vraag hoe hij zijn geloof beleeft door zijn orgelspel, zegt Marco: ‘Ik speel voor mijn Schepper. Maar toen ik voor de keuze stond om verder te gaan in de muziek, koos ik niet bewust voor een beroep waarbij ik mijn Schepper groot zou gaan maken. Niet dat ik geen gelovig kind was, maar pas later ervaarde ik wat het teweeg kan brengen bij mezelf en de ander. Het is een cadeau. Dat je harten kunt raken, heb je niet altijd door als je aan het spelen bent.

In deze aflevering speelt Marco den Toom Ouverture uit oratorium ‘Jezus op aarde’ van Marco den Toom, Psalm 116 van Rutger van Mazijk, Allegro uit Concerto del Signore Vivaldi van Johann Gottlieb Walther, Frühlingserwachen van Carl Philipp Emanuel Bach, Een toekomst vol van hoop van Adrian Roest en Toccata uit Suite Gotique van Léon Boëllmann.

Over de podcast Alle Registers Open
Elsbeth Gruteke gaat in gesprek met bekende Nederlandse organisten