Margje Fikse vraagt zich af: zijn harde grappen altijd verkeerd?

Je hebt van die harsstrips die je zelf kunt gebruiken om de boel eraf te trekken. Daar was ik nog niet zo handig in, dus dan trok ik de helft van mijn vel mee. Zat ik daar, naast de snor, ook nog met een korst boven mijn mond. Ik stopte er maar weer mee, met als gevolg toch die zwarte haartjes.

Maar goed, die vriend dus. Ik weet niet meer of ik kwaad op hem ben geworden, wel dat zijn uitspraak me raakte. Er werden altijd harde grappen gemaakt, maar deze viel toch net verkeerd. Blijkbaar had ook hij dat door, want diezelfde middag stuurde hij me een telegram – toen ook al een unicum – vol excuses. Het was meteen weer goed.

Ik moest laatst weer aan dat verhaal denken toen mijn oudste dochter wat vrienden over de vloer had. De jongens in het gezelschap waren elkaar flink de maat aan het nemen. Ik zat er net lekker van te genieten, toen mijn dochter tegen ze zei dat woorden kracht hebben en dat die grappen pijnlijk waren. De jongens keken haar aan alsof ze van een andere planeet kwam. Dit was toch juist heel grappig?

Om me heen zie ik collega's die er ook wat van kunnen, heerlijk

Harde grappen maken, is dat altijd verkeerd? Ik ben altijd veel op stap geweest met cameraploegen. In zo’n groep worden vaak goede, harde grappen gemaakt over elkaar. Om me heen zie ik voorbeelden van collega’s die er in appgroepen ook wat van kunnen, heerlijk.

Maar ik zie ook mensen waarbij het helemaal verkeerd gaat. Dan worden de grappen ervaren als pesterij. Of ze dat ook zijn, weet ik niet zo goed. Hangt het uiteindelijk samen met een diepere laag: respect, of zelfs liefde? Dat je weet en voelt dat je elkaar juist heel hoog hebt zitten, dat je van elkaar houdt als vrienden of als collega’s.

En ook dan kan het natuurlijk even te ver gaan. Maar er is goed nieuws: je kunt nog steeds telegrammen versturen! Zelfs met bloemen of een cadeau erbij.