Marianne Grandia schrijft Visie-feuilleton

Ze had er meteen zin in dus, en vindt het een eer dat Visie de feuilleton aan haar toevertrouwt. Spannend vindt ze het ook. “Bianca en later ook Roos waren erg goed, dus de lat ligt hoog!”

Je hebt al veel schrijfervaring met diverse romans en andere boeken. Is dat een voordeel, of is het schrijven van een feuilleton echt andere koek?
“Het is inderdaad andere koek, want de stijl is heel anders dan in mijn boeken. Maar dat is juist leuk en het maakt het schrijven lekker veelzijdig. Al scheelt het beslist dat ik al veel schrijfervaring heb kunnen opdoen. Sommige dingen gelden gewoon voor alle soorten teksten.”

Kun je een tipje van de sluier oplichten, wat kunnen we verwachten?
“Het is voor mij ook nog een verrassing wat er allemaal gaat gebeuren in het verhaal. Dat is bij mijn romans net zo. Evenals de lezers weet ik dan niet wat er in een volgend hoofdstuk gaat gebeuren. Soms weet ik het zelfs nog niet eens een alinea vooruit. Natuurlijk heb ik wel de grote lijnen uitgezet. De feuilleton krijgt de naam van de hoofdpersoon: Willemijn. Deze vrouw is getrouwd met Jaap. Het is een mooi, warm stel dat in een woonboerderij in Kedichem woont. Hun drie kinderen zijn min of meer uitgevlogen, al komen de studenten onder hen nog wel graag af en toe een weekend naar huis, met de gebruikelijke tas vol wasgoed. Het voorhuis van de woonboerderij wordt betrokken door een jong stel met een baby. En reken er maar op dat er in het verhaal ook regelmatig huisdieren zullen voorkomen.”

Niet autobiografisch

Hoewel Marianne benadrukt dat het verhaal niet autobiografisch is, ís ze wel even Willemijn als ze vanuit de hoofdpersoon gaat schrijven. “Dat gaat bijna vanzelf. Uiterlijk lijken we ook zeker niet op elkaar. Zij is bijvoorbeeld jonger dan ik – en veel slanker, haha! Maar ook al is het fictie, ik wil wel graag dat het verhaal dermate realistisch is dat het zomaar over jezelf of je buurvrouw zou kunnen gaan. Mede daarom wil ik dat de dingen kloppen. Ik heb in mijn omgeving dan ook diverse mensen met beroepen of bepaalde situaties die in het verhaal voorkomen, die ik heerlijk mag bevragen als ik input nodig heb.”

Hoop en moed

Marianne hoopt dat haar feuilleton lezers niet alleen ontspanning biedt, maar dat het verhaal van Willemijn en haar gezin ook op z’n tijd “hoop en moed zal geven en tot zegen mag zijn. Want dat is waarom ik schrijf, welke tekst dan ook.”