Marije Karreman maakte een car­ri­è­res­witch: van predikant naar leerkracht

Toen Marije besloot om theologie te gaan studeren en uiteindelijk dominee te worden, voelde ze zich gedreven én geroepen. Marije: 'Ik had een enorme drive.  Ik wilde eraan bijdragen dat geloven relevant is, dat het ergens over gaat en dat het raakt aan de levens van mensen. Maar het koste me ook heel veel. Predikant zijn is heel onbegrensd qua tijd. Je kan niet een beetje werken.'

Lichter leven

'Uiteindelijk was het best een lang traject geweest om een andere keuze te maken', vervolgt Marije. Maar een training Undefended Leadership zette me op een ander spoor. Daar werd je uitgedaagd: wat geeft je plezier in je werk? Daarnaast las ik ook een boekje van Nikolaas Sintobin: 'vertrouw op je gevoel'. Ik realiseerde me dat mijn drive vanuit een enorme verantwoordelijkheid kwam, maar dat ik verlangde naar wat minder zwaarte, een lichter leven. Het werken met kinderen geeft vreugde. Die route ben ik uit gaan zoeken en zo ben ik in het onderwijs terecht gekomen.' 

'Ik vond het fijn om het predikantschap neer te leggen. Ik weet nog niet of het een pauze is, of definitief, maar er is iets van me afgevallen. Ik ervaar het wel als een lichter leven. Ik vind het mooi dat God zegt: ga maar. Dat je in dat vertrouwen mag leven.' Marije kijkt nu ook anders tegen roeping aan. 'Het is die zachte stem van God, van je eigen hart die je trekt naar een bepaalde plaats waar jij moet of mag zijn. En dat kan veranderen. Wat dat betreft is het in beweging en is roeping niet statisch.'