Marinus de Jong: 'De Lofzang van Maria helpt me om God te prijzen'
Wanneer Maria zwanger is van Jezus, bezoekt ze haar nicht Elisabeth. Na een bijzondere begroeting tussen de twee, zingt Maria het uit naar God. Dat lied wordt ook wel de Lofzang van Maria genoemd. Marinus de Jong is predikant in Amsterdam en vertelt waarom dit gebed zoveel voor hem betekent.
“Tijdens m’n studie ben ik me meer gaan bezighouden met de kloostertraditie en met oude muziek. Toen werd ik geraakt door de Lofzang van Maria. Wat ik me nog goed herinner is dat op een gegeven moment tot me doordrong dat dit gebed door heel veel mensen over de hele wereld elke dag gebeden wordt, al honderden jaren lang. Wanneer ik dit bid, doe ik daar even aan mee. Dat vind ik bemoedigend. Dat je mag rusten in de schoot van de kerk die door de eeuwen heen dit gebed bidt.”
“Twee keer per week neem ik wat uitgebreider de tijd om ’s ochtends te bidden. De Lofzang van Maria is daar altijd een onderdeel van. Ook luister ik het vaak op muziek. Daarnaast lezen we dit gebed regelmatig aan tafel met de kinderen. Dan pakken we de Bijbel in Gewone Taal erbij en zeggen we samen het gebed op of zingen we het. We kennen het inmiddels allemaal uit ons hoofd, de kinderen zelfs beter dan ik.”
Sociale dimensie
“De Lofzang van Maria helpt me om God te prijzen. Dat is iets wat ik best moeilijk vind om in eigen woorden te doen. Het is heel fijn om dan op deze manier woorden aangereikt te krijgen – de psalmen doen dat bijvoorbeeld ook. Ik vind het ook heel mooi dat het lied zo’n sociale dimensie heeft. God ziet en helpt degenen die zwak zijn. De mensen die hoog van de toren blazen, krijgen de wind van voren. Maria is een nobody, maar God ziet naar haar om. Door dit lied kijk je via God naar de kwetsbaren en de armen in de wereld. Daar wordt je blik op gericht. En dat vormt je; als je dit vaak bidt, wordt die gerichtheid een onderdeel van jezelf.”
De deur opendoen
“Om maar even een concreet voorbeeld te noemen: soms zit ik in de kerk aan mijn preek te werken en gaat de bel. Door het raam zie ik dat er een verslaafde voor de deur staat die ik ken uit de buurt. Dan is de vraag: ga ik de deur opendoen of doe ik alsof ik er niet ben om mijn preek af te maken waar ik nog maar heel weinig tijd voor heb? Met dit gebed in mijn achterhoofd weet ik dat God naar hem omziet, dus probeer ik dat ook te doen. Dat gaat niet altijd fantastisch, maar de lofzang van Maria helpt me daar wel echt bij. De kerk mag nooit alleen maar mooie liedjes zingen of mooie woorden spreken, maar is ook geroepen om te zien naar zij die dat nodig hebben.”
Lees ook over:
Rozemarijn is burgerlijk ongehoorzaam voor het klimaat
De rijkdom van vaste gebeden
“In zo’n vast gebed kun je op een gegeven moment echt gaan wonen. Het is natuurlijk niet zo dat ik altijd voel wat ik op dat moment bid. Ik ben heel erg opgegroeid met het vrije gebed, protestanten zijn daar wel van. Dan bid je dus wat er in je zit op dat moment. Maar ik heb geleerd om ook de rijkdom van vaste gebeden te zien. Ik voel niet altijd: mijn hart juicht om God mijn redder. Meestal eigenlijk niet. Maar net als bij je huis: daar ben je gewoon in, hoe je je ook voelt. Soms tilt het je op en soms mompel je het gewoon en gebeurt er niets, dat kan ook. Los van mijn gevoel mag ik gewoon bij God komen en dan is Hij er.”
Geschreven door
Christianne Scholtens
