Martine ten Klooster: 'Worship is voor mij niet verbonden aan een genre'

Gungor
Michael Gungor kennen we als de artiest die aanbiddingsmuziek maakte voor de kerk, maar uiteindelijk alle banden verbrak. Opvallend is dat hij weer terug is met nieuwe muziek - worship - en dezelfde naam gebruikt. Tijdens de pandemie had hij behoefte aan het opnieuw maken van liedjes die groter zijn dan hemzelf. En, hoewel het niet hetzelfde genre is dat je meezingt in de kerk, noemt hij het toch worship. Het is muziek voor, zoals hij zelf zegt: 'de Bron van het universum, voor mensen buiten de kerk'. Matthijn: 'Hij trekt hier een lijn, zeg dan gewoon: 'ik maak voor iedereen muziek'. Ik keek laatst Matthijs Gaat Door en daar zag ik Jan Rot, hij is een tekstschrijver, zanger, kleinkunstenaar en terminaal ziek. En hij zong daar ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen, in zijn eigen vertaling. Het raakte mijn kunstenaars- en gelovige hart, het gaat over het verhaal van David. Ik zag aan alle reacties: dit slaat een brug. Ik zou het zó tof vinden als Gungor hetzelfde zou doen. Misschien heeft hij in het verleden wel te veel uitgelegd en daardoor z’n eigen hokjes gemaakt. Terwijl hij juist de ruimte zocht.' 

Wat is worship?
Nu Gungor zijn muziek worship noemt, ontstaat daar ook de bredere vraag: wat is worship? Bert Bos: 'Bij worship denk ik in de eerste plaats vaak aan Hillsong en Bethel, twee kerken die het genre de laatste jaren flink hebben gedomineerd, maar in tweede instantie denk ik aan samen zingen, eenheid ervaren door muziek en iets wat enorm kostbaar is: het kan ons als christenen helpen eenheid te ervaren en vinden. Vroeger was worship ook iets dat ik zelf op het podium deed, zeker in de tijd dat ik nog in Sela zat, ik ben in die zin qua worship meer naast het podium beland zou je kunnen zeggen.' 

Eenheid
'Mijn definitie van worshipmuziek is denk ik ook ruimer geworden, het genre is minder belangrijk en ik zou het nu omschrijven als muziek waar mensen samen God kunnen vinden en aanbidden en als gelovigen eenheid kunnen ervaren.' Ook Martine herkent dat: ‘Bij worship moest ik als eerste denken aan het genre. Daarin worden ook ontzettend goede liedjes gemaakt en zie je in Nederland heel veel groei, bijvoorbeeld in wat Kees Kraayenoord doet voor Mozaïek. Dat lijkt op wat er eerder al was in het buitenland, zoals Bethel Music. In de loop van de tijd is de associatie veranderd. In worship kun je eenheid ervaren en voor mij is dat niet verbonden aan het genre. Het is zo mooi als een liedje me op een bepaalde manier laat voelen of laat stilstaan bij dat wat ik op aarde om me heen zie niet het enige is.'

Over Holy Hits de podcast
Praten over platen, graven door een tekst en stukgaan om net niks. Dit is dé podcast over muziek en zingeving. NPO Radio 2-dj Martine ten Klooster zit elke week in de studio met Bert Bos en Matthijn Buwalda om door fijne liedjes te spitten. Zijn ze een zin vol zin op het spoor, dan volgen ze die route langs andere liedjes met hetzelfde thema. Elke vrijdag een nieuwe aflevering.