Meer levensvreugde? Dit zijn drie Middeleeuwse sleutels van Ignatius de Loyola

Kun je God op het spoor komen in de hectiek van je gewone leven? Geloof en (post-)moderniteit, kan dat samengaan? Zijn hart en verstand te verzoenen? Kunnen spiritualiteit en gebed iets betekenen als je maar over enkele minuutjes beschikt per dag? We zoeken naar antwoorden in de Middeleeuwen.

Ignatius van Loyola (1491-1556) is de stichter van de jezuïeten. Wereldwijd laten miljoenen mensen zich inspireren door de ervaring van deze godzoeker. Drie kenmerken verklaren de blijvende aantrekkingskracht die uitgaat van de ignatiaanse spiritualiteit.

Drie tips van Ignatius

1. Vertrekpunt van de ignatiaanse spiritualiteit is steeds de eigen ervaring. God spreekt op een unieke manier in de Bijbel. Maar ook met jou schrijft hij elke dag een nieuwe bladzijde. De taal die God vandaag spreekt is de taal van de persoonlijke ervaring. Door aandachtig te leren lezen in je eigen levensboek kan je leren Gods aanwezigheid daarin op het spoor te komen. Het levensgebed is de typische ignatiaanse gebedsvorm die dit mogelijk maakt.
2. Binnen die ervaring nodigt Ignatius uit om bijzondere aandacht te besteden aan de gevoelens. God spreekt immers op een unieke wijze in het hart van elke persoon. Meer in het bijzonder door de voortdurende afwisseling van vreugde en droefheid, van ergernis en rust, enz. Ignatius van Loyola heeft een subtiele methode uitgewerkt om te leren lezen in die oceaan van menselijke gevoelens. Hij toont hoe je zodoende kunt onderscheiden waar je diepste verlangen naar wijst: wat de unieke invulling is die jij kan geven aan Gods uitnodiging om voluit te leven en lief te hebben.

2. Binnen die ervaring nodigt Ignatius uit om bijzondere aandacht te besteden aan de gevoelens. God spreekt immers op een unieke wijze in het hart van elke persoon. Meer in het bijzonder door de voortdurende afwisseling van vreugde en droefheid, van ergernis en rust, enz. Ignatius van Loyola heeft een subtiele methode uitgewerkt om te leren lezen in die oceaan van menselijke gevoelens. Hij toont hoe je zodoende kunt onderscheiden waar je diepste verlangen naar wijst: wat de unieke invulling is die jij kan geven aan Gods uitnodiging om voluit te leven en lief te hebben.

1. Binnen die ervaring nodigt Ignatius uit om bijzondere aandacht te besteden aan de gevoelens. God spreekt immers op een unieke wijze in het hart van elke persoon. Meer in het bijzonder door de voortdurende afwisseling van vreugde en droefheid, van ergernis en rust, enz. Ignatius van Loyola heeft een subtiele methode uitgewerkt om te leren lezen in die oceaan van menselijke gevoelens. Hij toont hoe je zodoende kunt onderscheiden waar je diepste verlangen naar wijst: wat de unieke invulling is die jij kan geven aan Gods uitnodiging om voluit te leven en lief te hebben.

1. Die gevoelens zijn er steeds. Ook als je niet bidt of bewust met God bezig bent. God ervaren – komen tot je diepste zelf – is dus niet enkel mogelijk op zondagmorgen, in het kerkgebouw. Je kunt God vinden en liefhebben in alle dingen. Ook in de meest profane: een glimlach in de tram, een werkvergadering die een goede nasmaak nalaat, de voldoening van een lekker klaargemaakte maaltijd … Je hart is het betrouwbare kompas dat het pad aanwijst waarop God jou uitnodigt.

Meer weten over Ignatius? Internetpastor en jezuïet Nikolaas Sintobin blogt er met enige regelmaat over en werkte deze spirituele weg naar meer levensvreugde uit in het boek Leven met Ignatius. Op het kompas van de vreugde.

Dit blog werd eerder geplaatst op 7 april 2015